Queen Charlotte Trek
Door: Evarien en Hennie
Blijf op de hoogte en volg Evarien
06 Maart 2006 | Nieuw Zeeland, Wellington
Nadat we een nachtje in Picton op de camping hebben gestaan, laten we daar de fietsen achter en gaan we 4 dagen wandelen. Eerst naar de supermarkt om eten in te slaan voor die periode. In de haven hebben we de volgende ochtend een boot geregeld naar Ship Cove het eindpunt van de Queen Charlotte Trek in de Marlborough Sounds.
De Marlborough Sounds is een verzameling van schier- en eilandjes waartussen mooie baaien liggen. Je kunt er prachtig wandelen en een van de opties is een trek van 4 dagen langs een aantal campings van de D.O.C., "the Department of Conservation", die alle parken beheerd in N. Zeeland. We kiezen voor de luxe variant, waarbij onze bagage door een bootje elke dag naar een door ons gekozen plek wordt gebracht. Wanneer we 's middags op onze bestemming aankomen liggen onze spullen in een hutje op de pier. Afgezien van het bagagevervoer is een wandeling door een nationaal park hier wel iets anders dan in Z. Amerika. De paden zijn veel beter en er liggen geen bomen over het pad. Bij elke mogelijke afslag staan bordjes met bestemming en tijden en om te verdwalen moet je echt je best doen. In het begin missen we het avontuur natuurlijk wel, maar we vinden deze optie ook wel wat.'s Avonds komen we steeds bij onze bagage uit, die er ook nog elke keer blijkt te liggen ook.
De wandeling is totaal 71 km lang en loopt over een langgerekt schiereiland dat omsloten wordt door de Queen Charlotte- of de Kenepuru Sound (baai). We lopen vaak langs het water van de baai en komen er geregeld een strandje tegen. Het pad loopt haast altijd door het bos van palmen en varens, wat wel lekker is, want het weer is perfect hier. Wanneer onze route ons op de kam van de heuvels brengt, hebben we een mooi uitzicht over beide Sounds. Na een dag wandelen verzamelen we onze bagage op de pier en begeven ons naar de camping. 12 dollar (7 euro) doneren we in een stalen spaarpot van de D.O.C. en we hebben weer een plek voor de nacht. Vooral 's avonds is het wel lekker om na aankomst op de camping nog even te zwemmen. Daarna moet je natuurlijk wel al dat zout weer kwijt. En aangezien de D.O.C. campings alleen een kraantje hebben, wordt het mandien met koud water. De eerste dag komen we ook de Kewa tegen, eerst omzichtig op de foto zetten, maar erg schuw schijnt deze vogel niet te zijn. Dezelfde nacht nog moeten we hem tot tweemaal toe uit de voortent meppen. Dacht natuurlijk dat er wel wat te eten viel bij die wandelaars. Na 4 dagen worden we weer door de boot opgepikt op het eindpunt en is het weer genieten van de warme douche in Picton.
Hier blijven we een nachtje, laden onze fietsen weer op en gaan richting Abel Tasman Park. We fietsen nu langs de Marlborough Sounds, vinden nog een kampeerplaats die alleen via een smal paadje te bereiken is, maar wel prachtig ligt aan een baai en zandstrand. Sorry hoor, het zal voorlopig nog wel even over strandjes door blijven gaan, hoewel wij beseffen dat men daar in Nederland niet echt mee bezig is. Denk je dat je dit romantische plekje voor jezelf hebt, nou vergeet het maar. Bij een buurman die een vakantiehuisje heeft, kunnen we water en een douche krijgen en 's avonds komen twee jongens uit de buurt een nachtje vissen en enkele sixpacks bier wegwerken.
We rijden door via het Mount Richmond Forest Park, waar we een middagje tegen de wind in moeten rijden, die hier stevig tekeer kan gaan. Bij Pelorus Bridge kamperen we tussen bomen van wel 40 meter hoog aan een riviertje, die 's nachts nog heel wat lawaai maken in de harde wind. De volgende dag zonder tegenwind verder en na enkele steile pasjes komen we weer aan de kust terecht en via Nelson fietsen we naar Marahau in het Abel Tasman park. Maar daarover later meer.
De Marlborough Sounds is een verzameling van schier- en eilandjes waartussen mooie baaien liggen. Je kunt er prachtig wandelen en een van de opties is een trek van 4 dagen langs een aantal campings van de D.O.C., "the Department of Conservation", die alle parken beheerd in N. Zeeland. We kiezen voor de luxe variant, waarbij onze bagage door een bootje elke dag naar een door ons gekozen plek wordt gebracht. Wanneer we 's middags op onze bestemming aankomen liggen onze spullen in een hutje op de pier. Afgezien van het bagagevervoer is een wandeling door een nationaal park hier wel iets anders dan in Z. Amerika. De paden zijn veel beter en er liggen geen bomen over het pad. Bij elke mogelijke afslag staan bordjes met bestemming en tijden en om te verdwalen moet je echt je best doen. In het begin missen we het avontuur natuurlijk wel, maar we vinden deze optie ook wel wat.'s Avonds komen we steeds bij onze bagage uit, die er ook nog elke keer blijkt te liggen ook.
De wandeling is totaal 71 km lang en loopt over een langgerekt schiereiland dat omsloten wordt door de Queen Charlotte- of de Kenepuru Sound (baai). We lopen vaak langs het water van de baai en komen er geregeld een strandje tegen. Het pad loopt haast altijd door het bos van palmen en varens, wat wel lekker is, want het weer is perfect hier. Wanneer onze route ons op de kam van de heuvels brengt, hebben we een mooi uitzicht over beide Sounds. Na een dag wandelen verzamelen we onze bagage op de pier en begeven ons naar de camping. 12 dollar (7 euro) doneren we in een stalen spaarpot van de D.O.C. en we hebben weer een plek voor de nacht. Vooral 's avonds is het wel lekker om na aankomst op de camping nog even te zwemmen. Daarna moet je natuurlijk wel al dat zout weer kwijt. En aangezien de D.O.C. campings alleen een kraantje hebben, wordt het mandien met koud water. De eerste dag komen we ook de Kewa tegen, eerst omzichtig op de foto zetten, maar erg schuw schijnt deze vogel niet te zijn. Dezelfde nacht nog moeten we hem tot tweemaal toe uit de voortent meppen. Dacht natuurlijk dat er wel wat te eten viel bij die wandelaars. Na 4 dagen worden we weer door de boot opgepikt op het eindpunt en is het weer genieten van de warme douche in Picton.
Hier blijven we een nachtje, laden onze fietsen weer op en gaan richting Abel Tasman Park. We fietsen nu langs de Marlborough Sounds, vinden nog een kampeerplaats die alleen via een smal paadje te bereiken is, maar wel prachtig ligt aan een baai en zandstrand. Sorry hoor, het zal voorlopig nog wel even over strandjes door blijven gaan, hoewel wij beseffen dat men daar in Nederland niet echt mee bezig is. Denk je dat je dit romantische plekje voor jezelf hebt, nou vergeet het maar. Bij een buurman die een vakantiehuisje heeft, kunnen we water en een douche krijgen en 's avonds komen twee jongens uit de buurt een nachtje vissen en enkele sixpacks bier wegwerken.
We rijden door via het Mount Richmond Forest Park, waar we een middagje tegen de wind in moeten rijden, die hier stevig tekeer kan gaan. Bij Pelorus Bridge kamperen we tussen bomen van wel 40 meter hoog aan een riviertje, die 's nachts nog heel wat lawaai maken in de harde wind. De volgende dag zonder tegenwind verder en na enkele steile pasjes komen we weer aan de kust terecht en via Nelson fietsen we naar Marahau in het Abel Tasman park. Maar daarover later meer.
-
13 Maart 2006 - 18:42
Annelies Levison:
Wat een leuke berichten lees ik geregeld. Mooi land waar jullie nu zijn. In 1973 waren we er bijna naar toe geemigreerd. Maar nooit geweest. Al is de natuur mooi,is zuid-amerika niet spannender? Veel plezier verder.
Groet
annelies -
13 Maart 2006 - 19:51
Jo En Anne:
klinkt steeds beter: wandelen, fietsen, mooie paden, mooi weer, vriendelijke mensen, gastvrijheid etc.Moeilijk om niet jaloers te worden -
13 Maart 2006 - 20:37
Maartje:
Heb ik iets gemist: Waar zijn de foto's? Wat is dit voor reisleiding ...
groetjes,
Maartje en bedankt voor jullie mail -
14 Maart 2006 - 07:48
Hennie:
Pas op hoor Maartje !!
Reacties kunnen ook verwijderd worden door de reisleiding.
Foto's wachten op een snellere computer. -
17 Maart 2006 - 15:09
Anky:
Beste Hennie en Evarien
Blijf genieten!!! Weet nu zeker waarvoor we moeten gaan sparen als we al jullie foto's zie.
Groet uit een nogsteeds winters Hoofddorp
Anky en Piet -
18 Maart 2006 - 08:56
Aat Koen Sr.:
Bedankt voor het verslag 6 maart. Fantastisch wat jullie allemaal beleven en zien in dat verre werelddeel.Hier wil de winter maar niet wijken.In geen jaren is het zo laat in maart niet zo koud geweest.Nachtvorst en overdag ca.5 graden met wind in de NO hoek.We snakken naar wat warmte.
Hart.groet,mede namens Wolfheze, Aat -
22 Maart 2006 - 06:40
Mech:
hé lieverds,
het blijft een feest om te lezen en te kijken. hier nog koud, wel al gevaren.ook koud.
kus Mech -
22 Maart 2006 - 16:32
Evelien & Thijs:
hennie en evarien!!!!!
"alrighty", sounds great mate, jullie zitten vast in de buurt van big city 'haast', haast je niet om in haast te komen, je bent er door voor je het weet.
relaxed hè, de westkust, 'n beetje goud zoeken.hebben jullie oorlog met de sand flies of valt het mee?
in te anau is een hele mooie film van de milford sound, de moeite waard
veel groeten
liefs
evelien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
