Tongariro Circuit
Door: Evarien en Hennie
Blijf op de hoogte en volg Evarien
21 April 2006 | Nieuw Zeeland, Wellington
In Kaikoura willen we een tocht maken om walvissen te spotten, maar het weer is te onstuimig en alle trips worden afgeblazen. We beperken ons tot een mooie wandeling over de krijtrotsen en het eten van Crayfish, een soort kreeft, die heel goed smaakt. De trein vanuit Kaikoura brengt ons in 3 uur via een mooie route langs de kust in Picton, waar we overstappen op de ferry naar het Noordereiland. Grappig om na zo'n 8 weken de trip terug te maken via de Marlborough Sound. We gaan in Wellington direct over op de forensentrein naar Masterton, waar we een afspraak hebben met de ouders van John. Ze vinden ons makkelijk met fietsen en al die bagage. Het is witte donderdag en we kunnen het drukke paasweekend in het huis van John en Colleen in Gladstone verblijven. Een uurtje later zitten we er midden tussen de heuvels en de blatende schapen, met een wijntje op het terras. Zaterdag brengen we een bezoek aan de supermarkt in het 20 km verderop gelegen Masterton en keren terug met 4 fietstassen vol eten en 6 moten Groper, gevangen door John's broer Mark. Wij houden het dit weekend wel vol en zijn van plan niet veel te gaan doen.
Na Pasen reizen we door naar het plaatsje National Park, centraal gelegen op het Noordereiland. We worden opgepikt bij de busstop door Megan, die een bron van info is en ons een bed, de reservering voor de bus voor morgen naar de start van de wandeling en de hutpas voor de Tongariro circuit regelt. Jullie begrijpen het, reizen hier is niet bepaald moeilijk.
Met eten voor drie dagen en 2 slaapzakken gaan we de volgende dag vroeg op pad naar het begin van de Tangariro circuit, een wandeling van drie dagen door een prachtig vulkanisch gebied. Er zitten 20 mensen in de bus, dat lijkt ons niet echt druk, maar al snel beseffen we dat de Tangariro crossing, een wandeling van 1 dag door dit gebied een gewilde dagtrip voor velen is. Ze worden met busladingen tegelijk aangevoerd en de teller blijft vandaag steken op zo'n 300 stuks. Het eerste stuk is klimmen van 1000 tot zo'n 1900 meter. Het is bewolkt, er staat een harde wind en er hangen flarden mist om de vulkaan. Lekker mysterieus en af en toe krijgen we een blik op de rode krater en de drie Emerald Lakes. Wanneer we gaan afdalen begint het op te klaren en we komen bij de op 1450 meter hoogte gelegen Ketetahi hut aan, vanwaar we deze avond een mooi uitzicht hebben op het ver onder ons gelegen Lake Taupo. We zijn er met 8 trampers en 7 mannen van het team dat de track onderhoudt, die aan het eind van de werkdag met een helicopter worden afgeleverd en garant staan voor sterke verhalen deze avond.
Om 6 uur worden we gewekt door het eerste zonlicht en even later zitten we met thee en koffie voor de hut. De dag begint goed, geen wolkje te bespeuren en na het ontbijt beginnen we wederom aan de klim naar de "Red Crater". Nu helemaal alleen op pad en hoewel de mist van gisteren wel wat had, zijn we blij met de prachtige uitzichten in de krater. Een route via getsolde lavavelden brengt ons vandaag naar de Oturere hut op 1360 meter, waar we de rest van de middag en de avond goed gezelschap hebben aan onze medewandelaars. De hut is zelfs nu in het naseizoen nog vol, maar we hoeven niet in te schikken, want het is nooit de bedoeling dat er iemand buiten moet slapen.
De volgende dag zet de zon de vulkaan Ngauruhoe in vuur en vlam. We hebben een trip van 8 uur voor de boeg door lavavelden met af en toe wat struikjes. We komen hier zelfs enkele plukjes dopheide in de bloei tegen. Na een laatste boswandeling komen we in de buurt van Whakapaka de eerste mensen tegen die duidelijk geen drie dagen gewandeld hebben zonder een douche genomen te hebben en weten we dat het einde nadert. We krijgen een lift van Edith uit Austria, "whereever that might be", maken nog een stop voor een foto met kiwi en laten ons cappucino met muffin goed smaken.
Na Pasen reizen we door naar het plaatsje National Park, centraal gelegen op het Noordereiland. We worden opgepikt bij de busstop door Megan, die een bron van info is en ons een bed, de reservering voor de bus voor morgen naar de start van de wandeling en de hutpas voor de Tongariro circuit regelt. Jullie begrijpen het, reizen hier is niet bepaald moeilijk.
Met eten voor drie dagen en 2 slaapzakken gaan we de volgende dag vroeg op pad naar het begin van de Tangariro circuit, een wandeling van drie dagen door een prachtig vulkanisch gebied. Er zitten 20 mensen in de bus, dat lijkt ons niet echt druk, maar al snel beseffen we dat de Tangariro crossing, een wandeling van 1 dag door dit gebied een gewilde dagtrip voor velen is. Ze worden met busladingen tegelijk aangevoerd en de teller blijft vandaag steken op zo'n 300 stuks. Het eerste stuk is klimmen van 1000 tot zo'n 1900 meter. Het is bewolkt, er staat een harde wind en er hangen flarden mist om de vulkaan. Lekker mysterieus en af en toe krijgen we een blik op de rode krater en de drie Emerald Lakes. Wanneer we gaan afdalen begint het op te klaren en we komen bij de op 1450 meter hoogte gelegen Ketetahi hut aan, vanwaar we deze avond een mooi uitzicht hebben op het ver onder ons gelegen Lake Taupo. We zijn er met 8 trampers en 7 mannen van het team dat de track onderhoudt, die aan het eind van de werkdag met een helicopter worden afgeleverd en garant staan voor sterke verhalen deze avond.
Om 6 uur worden we gewekt door het eerste zonlicht en even later zitten we met thee en koffie voor de hut. De dag begint goed, geen wolkje te bespeuren en na het ontbijt beginnen we wederom aan de klim naar de "Red Crater". Nu helemaal alleen op pad en hoewel de mist van gisteren wel wat had, zijn we blij met de prachtige uitzichten in de krater. Een route via getsolde lavavelden brengt ons vandaag naar de Oturere hut op 1360 meter, waar we de rest van de middag en de avond goed gezelschap hebben aan onze medewandelaars. De hut is zelfs nu in het naseizoen nog vol, maar we hoeven niet in te schikken, want het is nooit de bedoeling dat er iemand buiten moet slapen.
De volgende dag zet de zon de vulkaan Ngauruhoe in vuur en vlam. We hebben een trip van 8 uur voor de boeg door lavavelden met af en toe wat struikjes. We komen hier zelfs enkele plukjes dopheide in de bloei tegen. Na een laatste boswandeling komen we in de buurt van Whakapaka de eerste mensen tegen die duidelijk geen drie dagen gewandeld hebben zonder een douche genomen te hebben en weten we dat het einde nadert. We krijgen een lift van Edith uit Austria, "whereever that might be", maken nog een stop voor een foto met kiwi en laten ons cappucino met muffin goed smaken.
-
28 April 2006 - 08:28
Evelien Meijs:
wat zien jullie er super gelukkig uit. prachtig om te zien, ook de foto's wéér super!!!
het tijdsverschil loopt wel aardig op zo.
liefs -
29 April 2006 - 21:37
Bea:
hoi Eef en Henie
wat een pracht foto's...... Eef, al vast van harte gefeliciteerd met je verjaardag. ik doe het nu maar vsst, ga morgen voor 3 weken lopen in de bergen van Italie. dus geen mailtjes lezen of versturen. Ik zal een extra wijntje opentrekken de 11e.
groet
-
30 April 2006 - 14:01
Coos En Hans:
Hallo daar,
Heel erg indrukwekkend, schitterende foto's ook van het uitzicht.
Door al jullie foto's en verhalen zien wij het ook helemaal zitten om eens in NZ te gaan kijken.
Groetjes
-
13 Juli 2006 - 18:37
Edith:
Well, what a great time I had looking through all (or at least most) of your pictures. It's awesome!!!
And finally, I made it to the trip report about the Tongario Crossing!
I just returned from a 3 day hike up and around the Großvenediger Massiv in Austria.
Here's my email, if you ever happen to be in my place of the world: edith.kreutner at chello.at or hundenase at gmx.at
All the best
Edith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
