Blue Mountains

We zijn al weer 2 maanden in Hilversum en het verhaal is nog steeds niet af.
Nou met een nieuwe snelle computer, die ruimte biedt aan al die vele foto's, moet daar toch wat aan te doen zijn.
Oke het vervolg dan! Terug naar 17-05-2006

Na Sydney werd het tijd om het binnenland in te gaan. Op 14 mei nemen we de trein naar Katoomba. Ten minste dat dachten we, maar de A.S. zet bussen in tot Penrith, halverwege de Blue Mountains, waar we weer mogen overstappen op de trein. Na een tijdje gaat het redelijk vlakke landschap ineens over in heuvels en bergen. De trein stopt ongeveer elke 3-5 minuten, maar in de middag bereiken we Katoomba, waar we een aantal dagen willen blijven. De YHA is gevestigd in een oud danscentrum in Art Deco stijl. We zetten onze spullen op onze kamer en gaan direct op pad. Het weer is perfect en wanneer we een wandeling langs de klif maken hebben we telkens weer een mooi uitzicht over de omgeving. Er ligt een blauwe waas over de beboste bergen. De Blue Mountains danken hun naam aan de eucalyptusolie op de bladeren, die door de zon blauw kleurt. Vooral bij zonsondergang, al om een uur of half zes, kleuren de rotsen van de drie sisters mooi. Hier hoog in de bergen wordt het wel heel fris wanneer de zon ondergaat en we hebben trek. We plunderen de supermarkt om de hoek, halen wijn en maken een uitgebreid maal in de ruime keuken van de jeugdherberg. In Nieuw Zeeland en ook hier in Australie kun je in de hostels altijd gebruik maken van een goed ingerichte keuken. We merken dat we daardoor amper uit gaan eten. Het is ook de perfecte plek om mensen te ontmoeten en verhalen uit te wisselen.

's Ochtends is het mistig en valt er niet ver en veel te zien. We willen naar de Grand Canyon, waar een wandeling door een kloof te maken is. De buschauffeur legt ons eerst uitgebreid uit hoe we het kaartje moeten gebruiken om nog de hele dag van een scala aan bussen in de Katoomba area gebruik te kunnen maken. Daarna zal hij ons gedurende de bustocht van een half uur, we zijn de enige passagiers, alle informatie geven die hij maar bedenken kan. Beduusd van al die aandacht verlaten we de bus in de dichte mist en vragen ons af waar die kloof en dat beloofde uitzicht is. Bij het uitzichtpunt kijken we ongeveer 20 meter de mist in en we besluiten maar niet op dat uitzicht te wachten. Via een steil pad dalen we af in de kloof. De mist geeft wel een apart sfeertje aan deze tocht. Onderin de kloof staat water en we moeten geregeld over en door de rivier en onze weg zoeken over de rotsen. De rivier heeft de kloof diep uitgesleten en de rotsen zijn daardoor glad gepolijst en we lopen onder ver overhangende druppelende rotspartijen.

Vanuit Katoomba kun je ook een wandelimg maken onder langs de klif, honderden meters diep door het bos vol met Eucalyptus en varens. Het is er zalig stil, totdat we op de plek komen waar het treintje stopt om hordes Japanners wat van de omgeving te laten zien. Ze staan elkaar druk te fotograferen, lopen kwebbelend 500 meter en pakken de eerste "cablecar" weer omhoog, waar de bus op hen wacht om vanavond nog in Sydney te kunnnen slapen. Daarna is het ineens weer prettig stil en we vervolgen onze wandeling. Grappig fenomeen die Japanners.

We merken dat het de moeite waard is om achterop de kassabon van de supermarkt te kijken. Daar staan allemaal aanbiedingen op varierend van korting op benzine en 2 pizza's voor de prijs van een bij "Domino's". Aldaar zien we de minuten verstrijken op het beeldscherm en onze pizza is exact na de 11 minuten klaar. Vanavond dus pizza met salade en nog zo'n lekker Australies wijntje.

De volgende dag is het weer zonnig en plakken we een aantal wandelingen aan elkaar en bezoeken een landhuis met een prachtige tuin in herfstkleuren. Want mei is hier echt een herfstmaand aan de andere kant van deze aardbol.
We gaan een wedstrijdje met de Japanners aan, want wij kunnen ook snel reizen hoor. We pakken de trein naar Sydney, eten in China Town vlakbij het station en nemen de metro naar het vliegveld. Daar aangekomen, vraagt de juffrouw van Virgin of we ook een uurtje eerder weg willen en even later zitten we al in het vliegtuig. In Brisbane een taxi en om een uur of negen zijn we weer terug bij Colleen en John en vertellen onze verhalen van Sydney en de Blue Mountains. Morgen gaan we nieuwe plannen maken voor de laatste weken in Australie