Kettle Valley Railway - 2
Door: Evarien en Hennie
Blijf op de hoogte en volg Evarien
28 Oktober 2011 | Canada, Langley
Na 3200 km fietsen zijn we in Langley aangekomen en verblijven we een paar dagen op de boerderij van Bea's broer Evert en zijn vrouw Amy.
Het is nu eind oktober en we hebben deze maand veel geluk gehad met het weer, het werd wel steeds kouder, maar over het algemeen was het zonnig en we hebben niet veel regen gehad in deze herfstmaand. Het werd tijd dat we de bergen verlieten, want op de hoge passen viel al sneeuw en men waarschuwde ons al: "You are going to hit some bad weather soon".
Na Penticton fietsten we via de KVR naar Summerland, een klein plaatsje aan het Okanagan Lake, met veel wijngaarden. We waren dichtbij onze B & B en wat lette ons dus om een "winery" te bezoeken. Even later hadden we een glas voor ons en konden kiezen uit een hele serie witte en rode wijnen. Uiteindelijk gingen we met een "Chardonay" op pad, maar hadden toch wel wat moeite om de beentjes rond te krijgen. Bleek onze B & B ook nog bovenop de heuvel te liggen, zodat we lopend en puffend aankwamen. 's Avonds het plaatsje in naar een bekend "fish and chips" restaurant, waar we aan de vissoep en de gebakken vis gingen. Het meisje dat er bediende had waarschijnlijk iets te veel van de eigen gerechten gegeten en maakte in haar strakke jurkje overduidelijk reclame voor eigen keuken. Wie vertelt haar dat dat echt niet kan dachten wij nog met onze Europese normen, maar hier maakt niemand zich daar echt druk over. De KVR bracht ons elke keer weer verder westelijk en in grote lussen reden we omhoog tot de pas van zo'n 1200 meter, om daarna weer af te dalen naar een volgend rivierdal. Om Vancouver te bereiken moet er een aantal keer een pas genomen worden en zien we in elk dal het landschap veranderen. Voordat we aan een volgende lus van zo'n 100 km begonnen, moesten we eerst zeker weten dat we ook ergens onderweg een slaapplek hadden. Dus werd er gepraat met de mensen van de plaatselijke VVV , fietsers en gezocht in gidsen en op internet. Elke keer lukte het toch weer om een motel of een cabin te bemachtigen, zodat we het volgende traject op konden gaan. Bovenop de Coquihalla Pass hadden we een prachtige cabin aan een meertje, met een mooi uitzicht over het meer en de bergen. Om zes uur al donker, maar we hadden een houtkachel en genoeg hout, genoeg eten ingeslagen en het wijntje uit de Okanagan, zodat we er wel twee dagen gezellig konden doorbrengen. De gesteldheid van het pad was vrij divers. Bij Princeton was een heel stuk door het plaatsje zelfs geasfalteerd, zodat we met een lekker vaartje van 18 km/u voortzoefden. Wanneer je dan ineens weer op gravel rijdt, zakt de snelheid plosklaps terug naar zo'n 8 km/u. Half oktober was de jacht op de "Moose"(eland) opengegaan, zodat iedereen met een geweer en dat zijn er hier in Canada heel wat, zijn ATV pakt en de bossen in trekt. Een All Terrain Vehicle oftewel ATV is een gemotoriseerd monstertje op 4 wielen, die officieel niet op de KVR mogen rijden, maar wie zal dat hier in het wilde westen controleren. Het resultaat mag er zijn, een fietsroute die omgeploegd is en waarop we ons met een slakkengangetje voortbewogen. Soms is er ook een "wash out", zodat je de fietsen een voor een naar de overkant moet brengen, of het pad is afgesloten, waardoor je gedwongen bent om Highway 5 te nemen. Nee, de laatste paar dagen waren niet makkelijk, maar het weer was goed en er was genoeg te zien onderweg aan natuur en herfst om er volop van te kunnen genieten.
Vlakbij Hope, dat prachtig tussen steile bergen is gelegen, rijden we door de Othello tunnels naast een wild bruisende rivier. het was bij de aanleg van de spoorlijn een ontzettende uitdaging om de trail door deze tunnels te berekenen en uiteindelijk met de middelen van die tijd aan te leggen. In de tunnels komen we een mennonieten schoolklasje tegen, waar we een tijdje mee praatten en die in de tunnel nog prachtig voor ons hebben gezongen.
Gisteren naar het oude "Fort Langley" gefietst en een stukje historie van BC opgedaan. In het begin van de 19e eeuw was er veel belangstelling voor het gebied dat nu Canada heet, aangezien er in Europa voor het maken van hoeden, bont van o.a. de bever gebruikt werd. Overal ontstonden handelsposten om goederen te ruilen voor bont met de indianen. Fort Langley was er een van. Dit was ook de plek waar de Britse kolonie "British Columbia" werd uitgeroepen.
Morgen haalt Jack, een van onze wandelmaatjes uit de Rockies, ons op en logeren we tot woensdag bij hem in Vancouver, waar we nog maar amper geweest zijn. Daar gaan we ons vast vermaken en gaan naar musea en misschien nog met hem de bergen in. 31 oktober viert men hier Halloween! en wordt het een bijzondere en enge verjaardag voor Hennie, men heeft zich hier massaal verkleed en de huizen zijn ook omgetoverd in een spookslot of begraafplaats. Morgenavond al een voorproefje met "the parade of the lost souls". We zijn benieuwd wat we daar verder nog gaan beleven.
Woensdag is het dan zo ver, na 4 maanden Alaska en Canada vliegen we terug naar Nederland. We kijken terug op weer een van de mooiste reizen ,die we samen gemaakt hebben en waarvan we ontzettend genoten hebben en nog lang van zullen nagenieten. We vinden het vooral fijn om jullie allemaal weer te kunnen zien en spreken.
Liefs
Evarien en Hennie
Het is nu eind oktober en we hebben deze maand veel geluk gehad met het weer, het werd wel steeds kouder, maar over het algemeen was het zonnig en we hebben niet veel regen gehad in deze herfstmaand. Het werd tijd dat we de bergen verlieten, want op de hoge passen viel al sneeuw en men waarschuwde ons al: "You are going to hit some bad weather soon".
Na Penticton fietsten we via de KVR naar Summerland, een klein plaatsje aan het Okanagan Lake, met veel wijngaarden. We waren dichtbij onze B & B en wat lette ons dus om een "winery" te bezoeken. Even later hadden we een glas voor ons en konden kiezen uit een hele serie witte en rode wijnen. Uiteindelijk gingen we met een "Chardonay" op pad, maar hadden toch wel wat moeite om de beentjes rond te krijgen. Bleek onze B & B ook nog bovenop de heuvel te liggen, zodat we lopend en puffend aankwamen. 's Avonds het plaatsje in naar een bekend "fish and chips" restaurant, waar we aan de vissoep en de gebakken vis gingen. Het meisje dat er bediende had waarschijnlijk iets te veel van de eigen gerechten gegeten en maakte in haar strakke jurkje overduidelijk reclame voor eigen keuken. Wie vertelt haar dat dat echt niet kan dachten wij nog met onze Europese normen, maar hier maakt niemand zich daar echt druk over. De KVR bracht ons elke keer weer verder westelijk en in grote lussen reden we omhoog tot de pas van zo'n 1200 meter, om daarna weer af te dalen naar een volgend rivierdal. Om Vancouver te bereiken moet er een aantal keer een pas genomen worden en zien we in elk dal het landschap veranderen. Voordat we aan een volgende lus van zo'n 100 km begonnen, moesten we eerst zeker weten dat we ook ergens onderweg een slaapplek hadden. Dus werd er gepraat met de mensen van de plaatselijke VVV , fietsers en gezocht in gidsen en op internet. Elke keer lukte het toch weer om een motel of een cabin te bemachtigen, zodat we het volgende traject op konden gaan. Bovenop de Coquihalla Pass hadden we een prachtige cabin aan een meertje, met een mooi uitzicht over het meer en de bergen. Om zes uur al donker, maar we hadden een houtkachel en genoeg hout, genoeg eten ingeslagen en het wijntje uit de Okanagan, zodat we er wel twee dagen gezellig konden doorbrengen. De gesteldheid van het pad was vrij divers. Bij Princeton was een heel stuk door het plaatsje zelfs geasfalteerd, zodat we met een lekker vaartje van 18 km/u voortzoefden. Wanneer je dan ineens weer op gravel rijdt, zakt de snelheid plosklaps terug naar zo'n 8 km/u. Half oktober was de jacht op de "Moose"(eland) opengegaan, zodat iedereen met een geweer en dat zijn er hier in Canada heel wat, zijn ATV pakt en de bossen in trekt. Een All Terrain Vehicle oftewel ATV is een gemotoriseerd monstertje op 4 wielen, die officieel niet op de KVR mogen rijden, maar wie zal dat hier in het wilde westen controleren. Het resultaat mag er zijn, een fietsroute die omgeploegd is en waarop we ons met een slakkengangetje voortbewogen. Soms is er ook een "wash out", zodat je de fietsen een voor een naar de overkant moet brengen, of het pad is afgesloten, waardoor je gedwongen bent om Highway 5 te nemen. Nee, de laatste paar dagen waren niet makkelijk, maar het weer was goed en er was genoeg te zien onderweg aan natuur en herfst om er volop van te kunnen genieten.
Vlakbij Hope, dat prachtig tussen steile bergen is gelegen, rijden we door de Othello tunnels naast een wild bruisende rivier. het was bij de aanleg van de spoorlijn een ontzettende uitdaging om de trail door deze tunnels te berekenen en uiteindelijk met de middelen van die tijd aan te leggen. In de tunnels komen we een mennonieten schoolklasje tegen, waar we een tijdje mee praatten en die in de tunnel nog prachtig voor ons hebben gezongen.
Gisteren naar het oude "Fort Langley" gefietst en een stukje historie van BC opgedaan. In het begin van de 19e eeuw was er veel belangstelling voor het gebied dat nu Canada heet, aangezien er in Europa voor het maken van hoeden, bont van o.a. de bever gebruikt werd. Overal ontstonden handelsposten om goederen te ruilen voor bont met de indianen. Fort Langley was er een van. Dit was ook de plek waar de Britse kolonie "British Columbia" werd uitgeroepen.
Morgen haalt Jack, een van onze wandelmaatjes uit de Rockies, ons op en logeren we tot woensdag bij hem in Vancouver, waar we nog maar amper geweest zijn. Daar gaan we ons vast vermaken en gaan naar musea en misschien nog met hem de bergen in. 31 oktober viert men hier Halloween! en wordt het een bijzondere en enge verjaardag voor Hennie, men heeft zich hier massaal verkleed en de huizen zijn ook omgetoverd in een spookslot of begraafplaats. Morgenavond al een voorproefje met "the parade of the lost souls". We zijn benieuwd wat we daar verder nog gaan beleven.
Woensdag is het dan zo ver, na 4 maanden Alaska en Canada vliegen we terug naar Nederland. We kijken terug op weer een van de mooiste reizen ,die we samen gemaakt hebben en waarvan we ontzettend genoten hebben en nog lang van zullen nagenieten. We vinden het vooral fijn om jullie allemaal weer te kunnen zien en spreken.
Liefs
Evarien en Hennie
-
28 Oktober 2011 - 23:26
Evelien En Thijs:
lieve eef en hennie,
die foto van de Cabin bij "Coquihalla lake, loop je dan helemaal om dat meer heen om deze foto te maken? met gevaar voor eigen leven??
kijk, dat noem ik nou 'gedurfd' en dat alles om ons te laten zien hoe 'verschrikkeluk verrukkeluk' jullie reis is!
Het leven is verrukkeluk, ook in BC
liefs en een hele goede thuisreis gewenst! -
29 Oktober 2011 - 12:17
Ilona:
Het klinkt allemaal als een geweldige ervaring. En wat heerlijk dat ik mee konfietsen zonder echt moe te worden. Ik nam gewoon de Chardonay an fietste zonder problemen met jullie de berg op. Geniet van de laatste dagen en een goede thuisreis en weerzien metr geliefden. Als jullie aankomen vertrek ik voor een maand naar Zuid-Soedan om een training te doen.
Veel liefs
Ilona -
29 Oktober 2011 - 13:47
John En Karin:
Dank Dank! Wat een leuk verhaal en schitterende foto's weer! We hebben er heel veel van genoten! Wat hebben jullie een mooie 4 maanden gehad en wat een mooie belevenis met zijn 2en.
Geniet nog van de laatste dagen en een hele goede terug reis gewenst. We spreken vast weer eens af om deze mooie herinneringen met elkaar te delen. Liefs John en Karin -
29 Oktober 2011 - 16:52
Wim En Anneke:
Het is weer echt genieten van jullie Indian Summer foto's. Die wash-outs lijken me wel spannend en riskant want het zal niet altijd mogelijk zijn om er langs te kunnen. Een Moose is trouwens een Eland, ook wel Elk genoemd. Wat een uitzichten uit jullie cabin, je kunt met recht proosten op het leven. Het weer is vriendelijk hier, ik heb alleen de hele dag met Amicitia binnen zitten repeteren omdat we binnenkort op concours moeten en onze eerste klas plaats (vaandel) moeten verdedigen. We hebben dus wat op te houden. Tot ziens! -
29 Oktober 2011 - 20:22
Jo En Anne:
Van Harte Gefeliciteerd met je verjaardag Hennie. Toch wel een prachtige plek om hem te vieren en als jullie ook zo'n masker opdoen, Evarien, dan kan niemand zien, dat je het eng vindt. Hartelijk dank voor de leuke reisverslagen en mooie foto's, waardoor wij alles mee konden beleven. Ook van onze zijde een goeie terugreis toegewenst. -
29 Oktober 2011 - 21:22
Corrie Kamma:
Wat een mooi "toetje" is dit laatste verslag.
Ik verbaas me steeds over jullie aanpassing- en uithoudingsvermogen! En dan die "wash-outs", om de zenuwen van te krijgen. Wat zullen jullie gespierd zijn en gehard door weer en wind.
Het was ook voor ons een schitterende reis. Dank je wel voor het meegenieten!
Eigenlijk durf ik jullie niet te vertellen dat ik ziek ben teruggekomen van mijn busreis door Turkije: vnl door de airco in bus en hotels (snipverkouden en stem kwijt) en door vervuild water (bacterie) en na een paar dagen thuis nog een blaasinfectie. Het was ook een zeer vermoeiende reis door het bezoeken van vele bezienswaardigheden, het vroege opstaan en de vele mensen (4 groepen samen 150 mensen) die elkaar kunnen besmetten. Dus DAT DOEN WE NIET MEER! Het liefst zou ik nog op safari in West Australië willen gaan naar de Kimberley's en de Bungle-Bungles. Zijn jullie daar nog geweest? Misschien is daar wel een dvd van...want mijn lijf is niet meer zo "piep".
Nog gefeliciteerd met Hennie's verjaardag en welkom in Nederland!
Hartegroet van Corrie.
-
30 Oktober 2011 - 12:04
Jan En Ans:
Hennie van harte gefeliciteerd met je verjaardag, dat je nog maar vele mooie reizen samen met Evarien mag maken.
We hebben weer genoten van jullie verslag en prachtige foto's.
Wanneer komt het boek uit!
Goede thuisreis!
Liefs Jan en Ans. -
30 Oktober 2011 - 14:53
Elisabeth:
Hennie, gefeliciteerd jongen, je bent nog jong in hart en nieren en met gestaalde spieren natuurlijk! Eef, geef die vent van je een zoen namens mij! Vancouver zal wel veel veranderd zijn sinds ik daar was in 1974. Goede overgang naar het hectische leven hier. Goede terugreis en snel tot ziens. Liefs, ook van Willem. -
30 Oktober 2011 - 21:42
Maartje:
Hallo daar, wat is het allemaal weer mooi. We genieten van jullie verhalen en foto's. Bijna te veel om bij te houden (wij moeten nl ook nog wel eens werken en huishouden doen, maar dat terzijde). Wel heel gezellig dat jullie weer terug komen!
Wanneer komen jullie eigenlijk precies terug? En wie haalt jullie van Schiphol op? Wij? Dan moeten we wel precies weten hoe laat enzo. Laat het even weten want we hebben een volle week.
Hennie, alvast fijne verjaardag gewenst van ons allemaal! Groetjes Maartje en Bart -
31 Oktober 2011 - 11:30
Channah:
Hoi Oom van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Heb een goede terug reis. (ik hoop dat je niet in de teugels moet;-}
Ik zie jullie zaterdag in Wolfheze! (dat is raar gewoon in wolfheze:-))
Bye
Liefs -
31 Oktober 2011 - 13:17
Heppie Bursdee!:
Hoi Hen, van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Geniet nog even lekker samen in die prachtige omgeving. Leuk om je straks weer live te zien.
Gr.
Wendy
-
31 Oktober 2011 - 18:51
Walter:
Hennie gefeliciteerd met je verjaardag! Een goede terugreis en tot snel. Ik hoop niet dat jullie vergeten zijn dat je in Hilversum ook nog een hele Winery hebt. Wij verheugen ons er op jullie binnenkort weer te zien. De Buurtjes. -
02 November 2011 - 15:42
Amy Bongers:
It was very nice to see you again, we enjoyed having you stay with us for a few days, we wish you a safe trip back home, and hope to see you again. -
02 November 2011 - 15:42
Amy Bongers:
It was very nice to see you again, we enjoyed having you stay with us for a few days, we wish you a safe trip back home, and hope to see you again. -
02 November 2011 - 15:42
Amy Bongers:
It was very nice to see you again, we enjoyed having you stay with us for a few days, we wish you a safe trip back home, and hope to see you again. -
02 November 2011 - 15:43
Amy Bongers:
sorry I clicked too many times. oops.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
