Via Verde de Aceite, el tren no llega.
Blijf op de hoogte en volg Evarien
24 Mei 2016 | Spanje, Antequera
Ja, dat uitchecken uit dat luxe hotel van Jaén was nog een hele happening. Bleek er een bruiloft in de stad en drie bussen vol bruiloftsgasten in ons hotel te verblijven. Ze hadden besloten om tegelijk met ons op pad te gaan. Stel je voor, je staat in je fietskloffie en al je tassen bij de lift en wacht en wacht maar. Gaan eindelijk de liftdeuren open, staat de lift vol met opgedofte Spaanse stelletjes. Na drie keer en een combi van Spaanse parfums had Hennie het wel gehad en werd het de trap. Wat extra beweging kon er nog wel bij vandaag. Kom je beneden staat de hele lobby ook nog vol, maar er zit tenslotte een bel op je fiets.
We zullen waarschijnlijk wild kamperen, dus eerst eten inslaan en een extra paar 2 literflessen water. Dan naar het treinstation van Jaén voor wat info over treinen in Andalusië. "Ik weet alleen iets over treinen die vanaf hier vertrekken", zegt de man achter het loket en daar schieten we niet echt mee op. We zoeken het beginpunt van de Via Verde, die in totaal wel 125 km lang is en gaan op pad. Het is al middag en warm, maar op deze oude spoorbaan is het niet zwaar fietsen. Omdat de notabelen van Jaén graag aansluiting wilden met de rest van de wereld en Jaén wilden opstuwen in de vaart der volkeren, is deze spoorbaan rond 1890 aangelegd. Maar al snel bleek dat deze niet echt rendabel was en veel is ze dan ook niet gebruikt. Wel voor het vervoer van olijven en olijfolie en vandaar ook de naam. En olijfbomen hebben we gezien onderweg, duizenden en duizenden. We passeren eerst een paar plaatsjes en zien nog andere lokale fietsers, maar daarna wordt het stil. Het zijn niet alleen de olijfbomen, langs het pad staan massa's wilde bloemen en ook de brem bloeit welig. We rijden door tunnels met verlichting en over een aantal spoorbruggen waar we hobbelend over dwarsliggers moeten fietsen. Indrukwekkend zo hoog boven het dal. De stationnetjes zijn vervallen, maar er is gelukkig vaak wel een waterpunt, die 30 graden maakt ons wel dorstig. Komen we toch nog een hostel tegen aan het pad zelfs. Blijkt die in juli vorig jaar al volgeboekt te zijn, weer een bruiloft. Water tappen en verder rijden dus. 5 km verder vinden we een picknickplaats met bank en uitzicht en besluiten hier te kamperen. We zetten de tent op, maken onze maaltijd klaar en genieten van de avond. Blijkt dat je je ook nog met weinig water op kunt frissen. De volle maan geeft nog heel wat licht wanneer de avond valt.
De volgende ochtend vroeg op om de hitte van de dag voor te zijn. We komen al snel in een meer bewoond gebied en de spoorbaan zoekt zich een weg rondom de Subbetica bergketen, waarop we prachtige uitzichten hebben. Ook heeft men de stationnetjes opgeknapt en kun je er wat drinken of eten. Ontbijt dus en een lekkere koffie. Na de stilte van de afgelopen dag was het wel een shock om op station Luque te arriveren. 2 Café Americano werden vergezeld van 4 bussen met toeristen, die blijkbaar een dagtrip maakten vanuit Cordoba. Eerst plassen, dan een foto van het station, nog tijd voor een flesje olijfolie en dan de bus weer in. Na de koffie fietsen we de rust weer in, passeren mooie dorpjes. Heel leuk om te zien dat de Spanjaarden de Via Verde op zondag ook druk gebruiken, er wordt gewandeld en gefietst vanuit de verschillende parkeerplaatsen. We hebben veel bekijks en de fietsen worden geregeld geïnspecteerden op de foto gezet. We moeten het vervolg besluiten en dat kan het beste op het oude station van Lucena bij een maaltijd. Het traject is verlengd tot het station van Puente Genil (brug over de Genil) en daar is ook een station met een verbinding naar Antequera zien we op internet. Doen dus en dan pakken we morgenvroeg de trein. We rijden de laatste 20 km met het ongekende gemiddelde van 20 km/uur voor deze reis en zoeven naar onze eindbestemming, Puente Genil.
Op naar het station in dit stadje. Ziet er goed uit met richtingsborden naar het treinstation erop en voor het station een grote zuil met: Estacion de Renfe erop. Wel stil binnen en er ontbreken infoborden etc. Wel een loket met een mannetje en zo te zien een computer met printer, waar nog een strook met kaartjes uitsteekt. A que hora hay el tren á Antequera, weten we nog vanuit het Spaanse lesboek "Eso es". Er blijkt geen trein te gaan naar Antequera. Misschien morgen dan? No, mañana no hay tren. We laten ons natuurlijk niet zomaar afschepen. Zijn er dan wel treinen vanaf station Puente Genil Herrera, een station 5 km verderop. Ja hoor die zijn er. Kijk nu hebben we beet en kunnen we spijkers met koppen slaan. Dat gaan we doen en kunnen we daar ook fietsen meenemen? Blijkt het de hogesnelheidslijn te zijn en daar zijn fietsen ongewenst. Hebben we toch nog iets aan onze les uit " Eso es" "el tren no llega". 100 meter verderop nemen we na de nacht in de natuur misschien wel het meest luxe hotel van deze trip en na een lekkere douche zitten we op het terras met een biertje.
Het wordt dus plan B, fietsen naar Antequera, zo'n 60 km tussen de olijfbomen onder een lekker zonnetje. Eerst een goed ontbijt en dan op pad. Viel best mee. Elke keer kwamen we door een leuk wit dorpje, typerend voor Andalusia. Mooie witte huisjes, met voor haast elk raam mooi smeedwerk. Maar is er wel iets open hier? Kijk dan heb je wel weer iets aan de "mannetjes" op het bankje onder de sinaasappelbomen. Na de vraag is er hier een winkel, wijzen 6 handen tegelijk een weggetje in en we worden uitgeleide gedaan door 6 adios-sen. Het is zo prettig om hier rond te fietsen, iedereen wil je vaak al helpen voordat je het vraagt. Na een laatste stuk langs de snelweg en een steil stukje wandelen de stad in vinden we zowaar de patisserie "Granier" terug. Benjaminse weet in ieder geval wel waar je goed kunt slapen en voor 36 € slapen we aan het Plaza San Sebastián. Aan het plein op het terras wordt dit verslag geschreven vergezeld van een koude cerveza. Wel opletten hoor, want de spellingschecker geeft je er zo cervelaatworst voor in de plaats. Dat de mannetjes hier opereren was al duidelijk, maar wat blijkt de vrouwtjes groeperen zich ook. Om acht uur komen ze massaal de tegenover ons terras gelegen kerk uit. Wat daar zoal gebeurd, we gaan eens kijken. In de kerk zien we beelden die wel wat ondergaan hebben. Een is doorboord met 4 pijlen, maar staat nog vier overeind, terwijl een ander gewond kruipt. Zelfs het vagevuur wordt in een beeldengroep uitgebeeld. Vandaag hebben we een dagje Antequera gedaan om de fietsen even rust te geven. Het is een mooie stad, met natuurlijk een setje kerken en een Castillo hoog boven de stad. Morgenvroeg gaan we verder richting Ronda en de bergen rond Grazalema (ja Willem, daar komen we misschien ook nog). En dan naar Sevilla!
We zullen waarschijnlijk wild kamperen, dus eerst eten inslaan en een extra paar 2 literflessen water. Dan naar het treinstation van Jaén voor wat info over treinen in Andalusië. "Ik weet alleen iets over treinen die vanaf hier vertrekken", zegt de man achter het loket en daar schieten we niet echt mee op. We zoeken het beginpunt van de Via Verde, die in totaal wel 125 km lang is en gaan op pad. Het is al middag en warm, maar op deze oude spoorbaan is het niet zwaar fietsen. Omdat de notabelen van Jaén graag aansluiting wilden met de rest van de wereld en Jaén wilden opstuwen in de vaart der volkeren, is deze spoorbaan rond 1890 aangelegd. Maar al snel bleek dat deze niet echt rendabel was en veel is ze dan ook niet gebruikt. Wel voor het vervoer van olijven en olijfolie en vandaar ook de naam. En olijfbomen hebben we gezien onderweg, duizenden en duizenden. We passeren eerst een paar plaatsjes en zien nog andere lokale fietsers, maar daarna wordt het stil. Het zijn niet alleen de olijfbomen, langs het pad staan massa's wilde bloemen en ook de brem bloeit welig. We rijden door tunnels met verlichting en over een aantal spoorbruggen waar we hobbelend over dwarsliggers moeten fietsen. Indrukwekkend zo hoog boven het dal. De stationnetjes zijn vervallen, maar er is gelukkig vaak wel een waterpunt, die 30 graden maakt ons wel dorstig. Komen we toch nog een hostel tegen aan het pad zelfs. Blijkt die in juli vorig jaar al volgeboekt te zijn, weer een bruiloft. Water tappen en verder rijden dus. 5 km verder vinden we een picknickplaats met bank en uitzicht en besluiten hier te kamperen. We zetten de tent op, maken onze maaltijd klaar en genieten van de avond. Blijkt dat je je ook nog met weinig water op kunt frissen. De volle maan geeft nog heel wat licht wanneer de avond valt.
De volgende ochtend vroeg op om de hitte van de dag voor te zijn. We komen al snel in een meer bewoond gebied en de spoorbaan zoekt zich een weg rondom de Subbetica bergketen, waarop we prachtige uitzichten hebben. Ook heeft men de stationnetjes opgeknapt en kun je er wat drinken of eten. Ontbijt dus en een lekkere koffie. Na de stilte van de afgelopen dag was het wel een shock om op station Luque te arriveren. 2 Café Americano werden vergezeld van 4 bussen met toeristen, die blijkbaar een dagtrip maakten vanuit Cordoba. Eerst plassen, dan een foto van het station, nog tijd voor een flesje olijfolie en dan de bus weer in. Na de koffie fietsen we de rust weer in, passeren mooie dorpjes. Heel leuk om te zien dat de Spanjaarden de Via Verde op zondag ook druk gebruiken, er wordt gewandeld en gefietst vanuit de verschillende parkeerplaatsen. We hebben veel bekijks en de fietsen worden geregeld geïnspecteerden op de foto gezet. We moeten het vervolg besluiten en dat kan het beste op het oude station van Lucena bij een maaltijd. Het traject is verlengd tot het station van Puente Genil (brug over de Genil) en daar is ook een station met een verbinding naar Antequera zien we op internet. Doen dus en dan pakken we morgenvroeg de trein. We rijden de laatste 20 km met het ongekende gemiddelde van 20 km/uur voor deze reis en zoeven naar onze eindbestemming, Puente Genil.
Op naar het station in dit stadje. Ziet er goed uit met richtingsborden naar het treinstation erop en voor het station een grote zuil met: Estacion de Renfe erop. Wel stil binnen en er ontbreken infoborden etc. Wel een loket met een mannetje en zo te zien een computer met printer, waar nog een strook met kaartjes uitsteekt. A que hora hay el tren á Antequera, weten we nog vanuit het Spaanse lesboek "Eso es". Er blijkt geen trein te gaan naar Antequera. Misschien morgen dan? No, mañana no hay tren. We laten ons natuurlijk niet zomaar afschepen. Zijn er dan wel treinen vanaf station Puente Genil Herrera, een station 5 km verderop. Ja hoor die zijn er. Kijk nu hebben we beet en kunnen we spijkers met koppen slaan. Dat gaan we doen en kunnen we daar ook fietsen meenemen? Blijkt het de hogesnelheidslijn te zijn en daar zijn fietsen ongewenst. Hebben we toch nog iets aan onze les uit " Eso es" "el tren no llega". 100 meter verderop nemen we na de nacht in de natuur misschien wel het meest luxe hotel van deze trip en na een lekkere douche zitten we op het terras met een biertje.
Het wordt dus plan B, fietsen naar Antequera, zo'n 60 km tussen de olijfbomen onder een lekker zonnetje. Eerst een goed ontbijt en dan op pad. Viel best mee. Elke keer kwamen we door een leuk wit dorpje, typerend voor Andalusia. Mooie witte huisjes, met voor haast elk raam mooi smeedwerk. Maar is er wel iets open hier? Kijk dan heb je wel weer iets aan de "mannetjes" op het bankje onder de sinaasappelbomen. Na de vraag is er hier een winkel, wijzen 6 handen tegelijk een weggetje in en we worden uitgeleide gedaan door 6 adios-sen. Het is zo prettig om hier rond te fietsen, iedereen wil je vaak al helpen voordat je het vraagt. Na een laatste stuk langs de snelweg en een steil stukje wandelen de stad in vinden we zowaar de patisserie "Granier" terug. Benjaminse weet in ieder geval wel waar je goed kunt slapen en voor 36 € slapen we aan het Plaza San Sebastián. Aan het plein op het terras wordt dit verslag geschreven vergezeld van een koude cerveza. Wel opletten hoor, want de spellingschecker geeft je er zo cervelaatworst voor in de plaats. Dat de mannetjes hier opereren was al duidelijk, maar wat blijkt de vrouwtjes groeperen zich ook. Om acht uur komen ze massaal de tegenover ons terras gelegen kerk uit. Wat daar zoal gebeurd, we gaan eens kijken. In de kerk zien we beelden die wel wat ondergaan hebben. Een is doorboord met 4 pijlen, maar staat nog vier overeind, terwijl een ander gewond kruipt. Zelfs het vagevuur wordt in een beeldengroep uitgebeeld. Vandaag hebben we een dagje Antequera gedaan om de fietsen even rust te geven. Het is een mooie stad, met natuurlijk een setje kerken en een Castillo hoog boven de stad. Morgenvroeg gaan we verder richting Ronda en de bergen rond Grazalema (ja Willem, daar komen we misschien ook nog). En dan naar Sevilla!
-
25 Mei 2016 - 02:51
John Orange:
Very nice photos & narrative. I'm enjoying your journey. -
25 Mei 2016 - 07:27
Sam Van Der Sluis:
Hoi juf Evarien,
Ik mis je wel hoor. Leuk al die dieren daar. Ik heb nog een raadsel voor je:
De leeuw geeft een feestje. Alle dieren komen. Een man loopt door de jungle. Hij komt bij een rivier met krokodillen. Hoe komt de man aan de overkant?
Knuffel van Sam
-
25 Mei 2016 - 13:25
José Overtoom:
Hoi Hennie en Evarien,
Wat heerlijk om jullie reisverhaal te lezen. Zóveel onverwachte gebeurtenissen en mooie foto's. Ik "reis" graag met jullie mee, hoor. Veel plezier samen en goede reis!
Hartelijke groet van José.
-
25 Mei 2016 - 13:58
Gees En Evelien:
Lieve luitjes,
We hebben net weer 's samen een stukje met jullie meegereisd en genoten van alle mooie plekjes!!
Stoer stel zijn jullie! Bewondering!
XXX -
25 Mei 2016 - 14:07
Anneke En Wim:
Het blijft een indrukwekkend gezicht... die bepakte fietsen met jullie erop in het Spaanse landschap.
Ik heb ook een raadsel voor het geval je je even mocht vervelen; een oude Spanjaard heeft 17 stieren die hij nalaat aan zijn drie zoons. De eerste zoon zou de helft van de stieren krijgen, de tweede een derde, en de derde een negende. Omdat 17 niet deelbaar is door twee, drie of negen, komen de zoons er niet uit. Ze vragen een wijze, oude vrouw om hulp. Na lang denken zegt ze "ik weet niet of ik je kan helpen, maar ik heb zelf een stier die jullie wel mogen hebben." Hoe loopt dit verhaaltje af denk je?
Un buena continua de viaje de recreo,
-
26 Mei 2016 - 22:00
Cora En Kees:
Ik zat even op de site van jullie Via Verde van de olie te kijken en zag een enorme horde daar fietsen. Die zie ik bij jullie gelukkig niet. Het ziet er wel weer heel leuk uit met een paar van die gezellige olijfbomen...
Jullie moeten inmiddels wel een bereconditie hebben na al die colletjes en er komen er vast nog wel een paar. Vervelend dat het er zulk mooi weer is en dat je 's middags niet meer kunt fietsen vanwege de hitte. Dan zitten wij hier toch maar goed, want wij houden het prima vol tot het donker wordt, lekker met een goede jas aan. Ieder nadeel hep zun voordeel!
Gelukkig komt de vakantie voor de werkenden ook steeds dichterbij en zo'n siesta lijkt ons ook best lekker.
Geniet van Andalucia. Wij genieten mee met jullie.
Liefs, C&K
P.s. Hebben die vrouwtjes Christus doorboord met die pijlen? 'T is toch wat tegenwoordig. Zullen wel verplicht verkeerde moorsen zijn die wraak willen nemen. -
27 Mei 2016 - 11:39
Marijke:
Wat een mooie trip, geniet ervan, leuk om af en toe wat mee te genieten met de foto's en jullie verhalen. Groet Marijke -
27 Mei 2016 - 21:21
Maartje :
Ha buurtjes, we genieten van jullie heerlijke verhalen en foto's . Ziet er echt fijn uit! Hier wordt t intussen lekker groen! Huis staat er nog, bamboe groeit ook.... Xxx -
29 Mei 2016 - 16:38
Anneke En Henk:
Tjonge dat schiet lekker op zeg al helemaal in de zuiden beland. Dat betekent een topconditie! Er is gelukkig ook tijd voor het maken van prachtige fotos voor ons thuiszetters...
Fijn dat je met Eso es nog goede resultaten kunt boeken.
Aansporingen om te genieten hebben jullie niet nodig haha..Toch maar doen... blijf maar volop genieten!
Liefs Anneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
