Watervallen, vulkanen en railtrails!
Blijf op de hoogte en volg Evarien
17 Juni 2017 | Verenigde Staten, Altamont
Klamath Falls, zaterdag in het ochtendzonnetje op de KOA camping. Nu eens een camping met een warme douche en WiFi bij de tent, wat een luxe. Er is zelfs een klein afgebakend terrein waar je je hond kunt uitlaten, met bankje en plastic zakjes. Het is tijd voor een update van onze reis. Gisteren zijn we de grens van Californië met Oregon overgestoken en we gaan vandaag een plan maken hoe we verder gaan. Raad eens, het kan wel eens plan F worden, want hoewel het lekker warm is, de sneeuw is er nog steeds en of Crater Lake te bereiken is , is nog maar de vraag.
Vanuit Burney zijn we naar het Mc Arthur Burney Falls State Park gefietst over een oude "logging" spoorlijn, de Shasta Trail. Nu komen we geregeld vrachtauto's tegen vol met bomen voor de zagerij, maar rond 1850 ging dat allemaal per spoor. Die oude spoorlijnen worden nu getransformeerd naar fiets/wandelroutes en zijn ideaal voor ons, want geen verkeer, niet te steil en prachtig door de natuur. Het begin van de route is wat lastig te vinden, maar de GPS op de telefoon blijkt ons elke keer weer te redden en kent de kleinste weggetjes bij naam. Ontspannen fietsen we door het bos over de rode aarde en komen vlakbij het state park aan, hoog boven de rivier. Vlak voor de brug ineens betonnen blokken en een groot hek met de boodschap dat de weg afgesloten is. Is Trump hier ook al bezig met zijn muur tegen buitenlanders?? Onze GPS brengt ons via bosweggetjes uiteindelijk toch bij onze bestemming. Dankzij de sneeuw is de waterval groots. Hij bestaat eigenlijk uit twee watervallen, één die rechtstreeks uit de rivier komt en één gevormd door water dat door het poreuze vulkanisch gesteente overal door de wand van de waterval tevoorschijn komt. Op de terugweg naar Burney willen we toch wel even weten waar het begin van deze route is. We strandden we op een bedrijventerrein, niet gek dat we het begin dus niet konden vinden. We hebben van de railtrail een prachtige folder gekregen, maar we hebben nog wel een paar verbeterpuntjes.
De route die we vanuit Burney nemen is rustig, maar dat betekent ook dat we voor 4 à 5 dagen eten mee moeten nemen en voldoende gas om op te koken. Bij de sportzaak tegenover ons hotel hebben ze alle maten fietsbanden, behalve de onze. Hopelijk houden de bandjes het tot Klamath Falls. Ze hebben wel gas en een hele wand met geweren en munitie. Zelfs bij de Walmart, de HEMA van de VS is munitie te koop. Onderweg zagen we een keer een huis met het bord aan de weg: "Keep Out,!! Trespassers Will be shot !! ". Oké, daar zullen we de weg maar niet gaan vragen. We rijden over rustige wegen en over een paar pasjes naar Bieber, een dorp midden in een waterrijke vallei met veel vogels en boerderijen. Naast een motel voor vrachtwagenchauffeurs en ons blijkt er zelfs een supermarktje te zijn, waar men tevens een ontbijt kan maken. Dat valt ons mee, want het halve dorp blijkt dichtgespijkerd te zijn. De mevrouw vertelt ons dat toen zij er ca 50 jaar geleden kwam wonen, het "booming" was met een aantal cafés, banken en verschillende winkels. Ook hier loopt het platteland leeg bij gebrek aan werk.
Over de 91 rijden we langs boerderijen , door het boerenland en vervolgens kilometerslang door het Modoc National Forest naar het plaatsje Tionesta, bestaande uit welgeteld 5 huizen en een RV park, waar we kunnen kamperen. We horen later dat er na WW II aan ex-soldaten een stuk land gegeven werd om zich te gaan vestigen en te gaan boeren, "homesteading". Niet al het land was vruchtbaar en velen verkochten het en trokken weg, waardoor er nu nog wel plaatsnamen op de kaart staan zoals Tionesta waar haast niemand woont.
We blijven twee dagen kamperen in Lava Beds National Monument op één van de mooiste plekjes met een prachtig uitzicht over de vlakte en de bergen in de verte en elke avond een prachtige sunset. 's Nachts stilte en veel, heel veel sterren. Ver weg ligt Medicine Lake, de krater van de gelijknamige schildvulkaan. De vulkaan is door de miljoenen jaren heen herhaaldelijk uitgebarsten, niet als een ons bekende kegelvulkaan, maar de lava stroomt over de aarde uit. Daardoor kunnen er allerlei tunnels ontstaan waardoor verse lava stroomt. Een aantal van die tunnels hebben we bezocht en je kunt er soms honderden meters doorheen lopen. In een aantal hebben de Modoc indianen rotstekeningen gemaakt. Toen de eerste immigranten rond 1850 in de vallei van Klamath aankwamen was het gedaan met de rust voor de Modoc en uiteindelijk zijn ze met hulp van het leger in een reservaat gezet.
Vanuit Lava Beds rijden we door naar Kalmath Falls over een mooie weg, kijken aan de ene kant over uitgebreide lavavelden en aan de andere kant tegen de bergen op. Verderop rijden we langs het vogelrijke Klamath Lake. We zien een aantal roodkopgieren rondcirkelen en vlak voor ons steekt een beest over de weg, die achtervolgt door de gieren de bergen intrekt. Het blijkt een Bobcat te zijn, een katachtig roofdier die je maar zelden ziet. Boffen! Jammer dat er hier geen camping is en onze tas met eten echt leeg is, want het is hier een soort Naardermeer Plus met o.a. zilverreigers, ibissen, pelikanen. In Merrill vinden we het door de Ranger al aangeprezen Mexicaanse restaurant en genieten van de lekkere en noodzakelijke maaltijd. Na 40 km tegen de wind in bereiken we na 86 km Klamath Falls.
Dadelijk een bandje bij de fietsenmaker scoren en vragen wat mooie routes zijn. Koffie met wat lekkers en een stuk van een trail fietsen, lekker eten kopen bij de super, kortom een echte rustdag.
Vanuit Burney zijn we naar het Mc Arthur Burney Falls State Park gefietst over een oude "logging" spoorlijn, de Shasta Trail. Nu komen we geregeld vrachtauto's tegen vol met bomen voor de zagerij, maar rond 1850 ging dat allemaal per spoor. Die oude spoorlijnen worden nu getransformeerd naar fiets/wandelroutes en zijn ideaal voor ons, want geen verkeer, niet te steil en prachtig door de natuur. Het begin van de route is wat lastig te vinden, maar de GPS op de telefoon blijkt ons elke keer weer te redden en kent de kleinste weggetjes bij naam. Ontspannen fietsen we door het bos over de rode aarde en komen vlakbij het state park aan, hoog boven de rivier. Vlak voor de brug ineens betonnen blokken en een groot hek met de boodschap dat de weg afgesloten is. Is Trump hier ook al bezig met zijn muur tegen buitenlanders?? Onze GPS brengt ons via bosweggetjes uiteindelijk toch bij onze bestemming. Dankzij de sneeuw is de waterval groots. Hij bestaat eigenlijk uit twee watervallen, één die rechtstreeks uit de rivier komt en één gevormd door water dat door het poreuze vulkanisch gesteente overal door de wand van de waterval tevoorschijn komt. Op de terugweg naar Burney willen we toch wel even weten waar het begin van deze route is. We strandden we op een bedrijventerrein, niet gek dat we het begin dus niet konden vinden. We hebben van de railtrail een prachtige folder gekregen, maar we hebben nog wel een paar verbeterpuntjes.
De route die we vanuit Burney nemen is rustig, maar dat betekent ook dat we voor 4 à 5 dagen eten mee moeten nemen en voldoende gas om op te koken. Bij de sportzaak tegenover ons hotel hebben ze alle maten fietsbanden, behalve de onze. Hopelijk houden de bandjes het tot Klamath Falls. Ze hebben wel gas en een hele wand met geweren en munitie. Zelfs bij de Walmart, de HEMA van de VS is munitie te koop. Onderweg zagen we een keer een huis met het bord aan de weg: "Keep Out,!! Trespassers Will be shot !! ". Oké, daar zullen we de weg maar niet gaan vragen. We rijden over rustige wegen en over een paar pasjes naar Bieber, een dorp midden in een waterrijke vallei met veel vogels en boerderijen. Naast een motel voor vrachtwagenchauffeurs en ons blijkt er zelfs een supermarktje te zijn, waar men tevens een ontbijt kan maken. Dat valt ons mee, want het halve dorp blijkt dichtgespijkerd te zijn. De mevrouw vertelt ons dat toen zij er ca 50 jaar geleden kwam wonen, het "booming" was met een aantal cafés, banken en verschillende winkels. Ook hier loopt het platteland leeg bij gebrek aan werk.
Over de 91 rijden we langs boerderijen , door het boerenland en vervolgens kilometerslang door het Modoc National Forest naar het plaatsje Tionesta, bestaande uit welgeteld 5 huizen en een RV park, waar we kunnen kamperen. We horen later dat er na WW II aan ex-soldaten een stuk land gegeven werd om zich te gaan vestigen en te gaan boeren, "homesteading". Niet al het land was vruchtbaar en velen verkochten het en trokken weg, waardoor er nu nog wel plaatsnamen op de kaart staan zoals Tionesta waar haast niemand woont.
We blijven twee dagen kamperen in Lava Beds National Monument op één van de mooiste plekjes met een prachtig uitzicht over de vlakte en de bergen in de verte en elke avond een prachtige sunset. 's Nachts stilte en veel, heel veel sterren. Ver weg ligt Medicine Lake, de krater van de gelijknamige schildvulkaan. De vulkaan is door de miljoenen jaren heen herhaaldelijk uitgebarsten, niet als een ons bekende kegelvulkaan, maar de lava stroomt over de aarde uit. Daardoor kunnen er allerlei tunnels ontstaan waardoor verse lava stroomt. Een aantal van die tunnels hebben we bezocht en je kunt er soms honderden meters doorheen lopen. In een aantal hebben de Modoc indianen rotstekeningen gemaakt. Toen de eerste immigranten rond 1850 in de vallei van Klamath aankwamen was het gedaan met de rust voor de Modoc en uiteindelijk zijn ze met hulp van het leger in een reservaat gezet.
Vanuit Lava Beds rijden we door naar Kalmath Falls over een mooie weg, kijken aan de ene kant over uitgebreide lavavelden en aan de andere kant tegen de bergen op. Verderop rijden we langs het vogelrijke Klamath Lake. We zien een aantal roodkopgieren rondcirkelen en vlak voor ons steekt een beest over de weg, die achtervolgt door de gieren de bergen intrekt. Het blijkt een Bobcat te zijn, een katachtig roofdier die je maar zelden ziet. Boffen! Jammer dat er hier geen camping is en onze tas met eten echt leeg is, want het is hier een soort Naardermeer Plus met o.a. zilverreigers, ibissen, pelikanen. In Merrill vinden we het door de Ranger al aangeprezen Mexicaanse restaurant en genieten van de lekkere en noodzakelijke maaltijd. Na 40 km tegen de wind in bereiken we na 86 km Klamath Falls.
Dadelijk een bandje bij de fietsenmaker scoren en vragen wat mooie routes zijn. Koffie met wat lekkers en een stuk van een trail fietsen, lekker eten kopen bij de super, kortom een echte rustdag.
-
17 Juni 2017 - 23:09
Anne En Jo:
Deze foto's geven weer een mooi beeld van de prachtige omgeving, waarin jullie nu fietsen. Hebben jullie een nieuwe fietsband kunnen scoren ? Nog veel fietsplezier ! -
18 Juni 2017 - 09:42
Karin En John:
leuk verhaal en mooie foto's en wat bijzonder dat jullie zelfs de bobcat hebben kunnen fotograveren
veel plezier verder
groeten j k -
18 Juni 2017 - 12:39
Jacques:
Leuk om nu jullie ervaringen in Oregon te lezen.
Wij waren er immers 18 jaar geleden toen we op bezoek gingen bij Stefan die daar een jaar bij gastgezinnen (Exchange Year Rotary) verbleef. Hij was daar in Florence, een plaatsje aan de kust, op dezelfde hoogte als Eugene/Springfield. Een schitterende staat! -
18 Juni 2017 - 20:49
Anneke En Henk:
Hoi hoi, wat een prachtige fotos weer, ziet er spannend uit die lava tubes..
Ziet er uit als een heerlijk fiets- en wandelgebied.
Veel liefs van ons (een van ons gaat morgen weer aan t werk..:)) -
20 Juni 2017 - 18:44
Cora En Kees:
Wat een mooie foto's en verhalen. Wat zal het straks weer saai zijn als je terug bent in Nederland. Gelukkig hebben jullie je familie, buren en vrienden weer en tijd om alles in een mooi fotoboek te zetten zodat je later als je oud bent er wer lekker in te kunnen bladeren.
Dat dorp Bieber ziet er wel spannend uit, geen wonder dat Justin Bieber een apartement in Amsterdam heeft gekocht. Daar is wel meer te doen.
Groetjes van de voet van de Splugenpas. -
21 Juni 2017 - 12:21
Coos En Hans:
Het ziet er prachtig uit daar. Lijkt me ook niet te druk met andere toeristen. Mooie foto's!
Nog veel plezier. -
21 Juni 2017 - 18:52
Mirjam:
Wat een andere wereld! Het leest als een film. Ik ben wel een beetje jaloers hoor! Wij zijn druk met de laatste loodjes. Nog even en dan mogen wij ook een andere wereld in stappen....... Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
