Oregon Scenic Bike Ways en de kust.
Blijf op de hoogte en volg Evarien
04 Juli 2017 | Verenigde Staten, Fort Klamath
We zitten nu in Fort Klamath, ongeveer 30 km van Crater Lake, waar we morgen een stuk gaan fietsen over de rand van de krater. Maar daarover later meer. Nu een verslag van de laatste week, waarin we twee scenic bikeways hebben gedaan en de prachtige kust van Oregon hebben bekeken vanuit onze nieuwe aanwinst: Een Chrysler Pacific. Toepasselijke naam voor een tocht langs de westkust vonden we. Ja die auto gaf wel even wat startproblemen. De sleutel was eigenlijk geen sleutel en hoe start je dan die SUV? Nou gewoon de rem indrukken en op het knopje start drukken. De "versnelling" gaat met een draaiknop en de handrem ontbreekt ook, nou ja dat gaat ook via een knopje. All new technics vertelt het mannetje van "Budget". Weer wat geleerd! Hoewel, wanneer je een beetje mee wil doen hier, dan moet je wel minimaal een RAM 2500 pick-up truck hebben, of zo'n monstertruck, 2 meter boven de weg en een hoop herrie. Dan tel je hier als man op het platteland echt mee. Hennie is al bij de dealer geweest voor een proefritje. Maar dan moet hij natuurlijk ook een visuitrusting en een gun aanschaffen om mee te kunnen praten met de guy's.
We rijden allereerst naar het Stub Stewart State Park, waar we een walk-in site op de camping hebben. In Zion lag de walk-in site 20 meter van de plek waar de auto stond, maar hier mag je 1/2 mile lopen naar je kampeerplek. Maar dan heb je ook wat, we staan midden in het bos op een plek omgeven door varens en struiken en hebben het idee dat we hier helemaal alleen staan. We fietsen de Tualatin Valley Scenic Bikeway, een voormalige spoorlijn van een "logging firma". Wanneer je bedenkt dat hier alle huizen nog van hout zijn, kun je je indenken hoeveel hout er nodig is en was. Dan leg je toch gewoon een spoorlijn aan om het hout te vervoeren. Wij geluk dat die niet meer gebruikt worden en rijden over glad asfalt door het bos. Een spoorbrug of "tressle" maak je ook van naaldbomenhout en die staat nog steeds. Tegen 6 uur komen we aan in Vernonia, waar terrasjes ons lokken en we aan de smoothies en burrito' gaan. We moeten nog terugfietsen naar de camping waar we net voor het donker arriveren. Bijkomend voordeel, op een oude spoorlijn is het moeilijk om te verdwalen. Wanneer we 'ochtends vertrekken staat er een "black tailed deer" op het pad, kijkt ons even aan en gaat gewoon door met het nuttigen van de margrieten die langs het pad staan. De Ranger vertelt ons dat de reeën zo mak zijn omdat ze weten dat er in het park niet gejaagd mag worden. Hopelijk weten ze waar de grens van het park ligt.
Dan naar de kust en de Scenic Coast byway gereden. Het is het weekend van Independence day, de 4de July, en dan is natuurlijk iedereen op pad. En wij ook natuurlijk! We rijden langs een aantal campgrounds met het bordje "full" en vragen ons af waar we gaan slapen, totdat we bij het Sutton Campground aankomen en van de 173 plaatsen de laatste plek krijgen. Ach één kampeerplek is voldoende toch. De volgende dag maken we er een prachtige wandeling door de duinen en hebben het idee in Schoorl of op Schiermonnikoog te zijn. Langs een Creek, omzoomd door rhododendrons lopen we terug. Volgende keer maar in mei terugkomen. Een andere wandeling loopt hoog langs de kliffen door een oerbos met overal om ons heen bomen vol mossen en varens. Een eekhoorn zit op een tak met een champignon in zijn vuistjes en gaat er snel mee vandoor wanneer hij onze aandacht krijgt.
Ons volgende doel is de Row River Trail met de "Covered Bridges ", weer een oude spoorlijn van een logging firma, die langs het Dorena stuwmeer loopt. We vinden een mooie kampeerplek op de Schwarz camping beheerd door het leger, het "engeneering" onderdeel en rijden via de trail nog naar het historische plaatsje Cottage Grove, waar we op een terras een Amerikaanse Hefeweizen kunnen scoren. Ja, wat betekent historisch hier zoal. Toen een mevrouw vertelde dat de huizen uit begin 1900 wel heel bijzonder waren, hebben we ons maar op de vlakte gehouden en niet vermeld dat ons huis al van 1933 is. De volgende dag een mooie tocht van 62 km gemaakt langs het meer en door de velden. Natuurlijk een aantal "covered bridges" bekeken, die in het begin van de vorige eeuw gebouwd zijn. Bij gebrek aan ijzer werden de bruggen over de vele riviertjes hier gebouwd van hout en om te vermijden dat ze snel zouden verrotten heeft men er een soort huis overheen gebouwd.
Nu nog een weekje en dat wacht ons in Seattle het vliegtuig terug naar NL en krijgen we hopelijk een mooie zomer.
We rijden allereerst naar het Stub Stewart State Park, waar we een walk-in site op de camping hebben. In Zion lag de walk-in site 20 meter van de plek waar de auto stond, maar hier mag je 1/2 mile lopen naar je kampeerplek. Maar dan heb je ook wat, we staan midden in het bos op een plek omgeven door varens en struiken en hebben het idee dat we hier helemaal alleen staan. We fietsen de Tualatin Valley Scenic Bikeway, een voormalige spoorlijn van een "logging firma". Wanneer je bedenkt dat hier alle huizen nog van hout zijn, kun je je indenken hoeveel hout er nodig is en was. Dan leg je toch gewoon een spoorlijn aan om het hout te vervoeren. Wij geluk dat die niet meer gebruikt worden en rijden over glad asfalt door het bos. Een spoorbrug of "tressle" maak je ook van naaldbomenhout en die staat nog steeds. Tegen 6 uur komen we aan in Vernonia, waar terrasjes ons lokken en we aan de smoothies en burrito' gaan. We moeten nog terugfietsen naar de camping waar we net voor het donker arriveren. Bijkomend voordeel, op een oude spoorlijn is het moeilijk om te verdwalen. Wanneer we 'ochtends vertrekken staat er een "black tailed deer" op het pad, kijkt ons even aan en gaat gewoon door met het nuttigen van de margrieten die langs het pad staan. De Ranger vertelt ons dat de reeën zo mak zijn omdat ze weten dat er in het park niet gejaagd mag worden. Hopelijk weten ze waar de grens van het park ligt.
Dan naar de kust en de Scenic Coast byway gereden. Het is het weekend van Independence day, de 4de July, en dan is natuurlijk iedereen op pad. En wij ook natuurlijk! We rijden langs een aantal campgrounds met het bordje "full" en vragen ons af waar we gaan slapen, totdat we bij het Sutton Campground aankomen en van de 173 plaatsen de laatste plek krijgen. Ach één kampeerplek is voldoende toch. De volgende dag maken we er een prachtige wandeling door de duinen en hebben het idee in Schoorl of op Schiermonnikoog te zijn. Langs een Creek, omzoomd door rhododendrons lopen we terug. Volgende keer maar in mei terugkomen. Een andere wandeling loopt hoog langs de kliffen door een oerbos met overal om ons heen bomen vol mossen en varens. Een eekhoorn zit op een tak met een champignon in zijn vuistjes en gaat er snel mee vandoor wanneer hij onze aandacht krijgt.
Ons volgende doel is de Row River Trail met de "Covered Bridges ", weer een oude spoorlijn van een logging firma, die langs het Dorena stuwmeer loopt. We vinden een mooie kampeerplek op de Schwarz camping beheerd door het leger, het "engeneering" onderdeel en rijden via de trail nog naar het historische plaatsje Cottage Grove, waar we op een terras een Amerikaanse Hefeweizen kunnen scoren. Ja, wat betekent historisch hier zoal. Toen een mevrouw vertelde dat de huizen uit begin 1900 wel heel bijzonder waren, hebben we ons maar op de vlakte gehouden en niet vermeld dat ons huis al van 1933 is. De volgende dag een mooie tocht van 62 km gemaakt langs het meer en door de velden. Natuurlijk een aantal "covered bridges" bekeken, die in het begin van de vorige eeuw gebouwd zijn. Bij gebrek aan ijzer werden de bruggen over de vele riviertjes hier gebouwd van hout en om te vermijden dat ze snel zouden verrotten heeft men er een soort huis overheen gebouwd.
Nu nog een weekje en dat wacht ons in Seattle het vliegtuig terug naar NL en krijgen we hopelijk een mooie zomer.
-
05 Juli 2017 - 10:10
Anne:
Nu jullie al die ouwe spoorlijnen van het logging-tijdperk overrijden: ik heb net het boek BARKSKINS (In nl vertaald als schorshuiden) van Annie Proulx gelezen. Iets voor als jullie terugkomen? Dan krijg je mee hoe ze de states ontbost hebben en door ''houthnger steeds verder het land introkken en de indianen teruggedrongen. Die mist van de kust voedt de coastal sequioa's, zo indrukwekkend als je de hoge bomen ziet dat ze van de lucht kunnen leven. Anyway, heb het goed en goeie reis terug, lfs, anne -
05 Juli 2017 - 11:50
Anneke Hoogvorst:
We genieten van jullie outdoor avonturen en informatieve foto's.
Zijn er aan de kust van Oregon ook van die 'tidal pools' tussen de rotsen met anemonen en zeesterren net als in Washington state?
In de Columbus Travel wordt een wandel trail beschreven in Oregon die langs de kust gaat van Bandon naar Manzanita dan landinwaarts en via Portland naar het zuiden tot Applegate en dan via Grants Pass weer naar de kust. Voor jullie waarschijnlijk bekende namen. Lijkt me erg leuk om te doen alleen die beren op de weg houden me tegen. Het zal wel een Chrysler Pacific worden, we hebben al ervaring met startknoppen.
Hier lekker weer. Gister op de fiets mijn paspoort met Vietnam visum opgehaald. Het visumbureau zit tegenwoordig in het Regus gebouw aan de A10. Mooi fietsen door Westerpark en volkstuinen. Onderweg een terrasje gepakt en later de World Press Photo tentoonstelling bekeken in de Nieuwe Kerk.
Vanmorgen voor het eerst weer getennist na val van de fiets met gebroken rib als gevolg. Ja, ik sta weer op de rails.
Jullie nog veel genoegen op de geasfalteerde rails en alvast een safe trip home. -
07 Juli 2017 - 16:34
Cora En Kees:
Hoi luitjes,
Fijn om te weten dat we vrienden hebben die op de hoogte zijn van de nieuwste technische snufjes in de auto's van de toekomst. Die kunnen we dan bellen als we zo'n probleem hebben. Als ze tenminste niet ergens op een camping zonder bereik zitten ergens in de Far West....
Het is weer een mooi verhaal en dito foto's. Dat wordt straks wel even vreselijk afkicken als jullie weer thuis zijn. Daar hoef je in ieder geval geen auto te huren als je naar de Rim van het Naardermeer wilt om er een rondje over te maken.
Veel plezier nog de komende dagen en alvast een goede terugreis.
Groeten vanuit een mooi maar erg warm (35+) Umbrie, waar we een rustdag bij het zwembad hebben ingelast. -
11 Juli 2017 - 09:59
Fieke:
Wij vinden het een feestje dat het vliegtuig jullie weer terug komen vliegen.
Maar nu nog even genieten van daar!
Doe warme kleren aan, het is hier frisjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
