Nog een memorabele week in de VS
Blijf op de hoogte en volg Evarien
10 Juli 2017 | Australië, Goat Island
Je zou denken dat je na al die indrukken van de laatste maanden een beetje blasé bent geworden. Dat blijkt mee te vallen en hoewel de temperaturen boven de 35 graden C uitkomen, oftewel “in the 100 Fahrenheit”, bezoeken we nog een aantal mooie plekken hier. Onze Chrysler met Airco is een onmisbaar attribuut geworden en hoewel we toch nog wel een paar ritjes op de fiets hebben gemaakt, zijn we blij dat die SUV ons overal brengt. Woensdagochtend leveren we de auto in op het vliegveld van Seattle en kunnen direct door om in te checken voor de vlucht naar NL. De afgelopen week kampeerden we in enkele State Parks in Oregon. Hoewel het hier kurkdroog is wordt er flink gesproeid op de camping van het Cove Palisades State Park, resulterend in prachtige groene grasveldjes, rond de douche en tussen de kampeerplekken. Je tent mag je op een stoffige “designated” plek neerzetten. Zelfs het omheinde veld waar de honden uitgelaten worden is prachtig groen. Verbeterpuntje?! Maar we staan op een prachtige plek onder in de kloof, in de schaduw van bomen met een uitzicht op de rotsen met mooie basaltformaties, die op het einde van de dag van kleur verschieten. De roofvogels, bold eagle, roodkopgier e.a. cirkelen hoog boven de kloof op de thermiek.
Vanuit de camping bij Fort Klamath bezoeken we Crater Lake en het klopt, de eerste indruk van dit diepblauwe kratermeer is adembenemend. Toen we hier een paar week geleden in de buurt waren, was maar een klein stukje van de weg rond de krater open. Nu was de sneeuw op meer dan de helft van de weg geruimd en konden we een fietstocht over de rand van de krater maken en genieten van de prachtige uitzichten onderweg. De Mazama vulkaan heeft zich tienduizenden jaren geleden gevormd door meerdere erupties, die uiteindelijk een hoogte van ca 4000 meter bereikte. Door een grote ruimte met kokende magma onder de vulkaan werd de druk steeds hoger, totdat er rond 7700 jaar geleden meerdere uitbarstingen ontstonden en de top van de vulkaan inzakte. Het resultaat was een gat van ca 15 km diameter, waarin ook weer vulkanen ontstonden. Regen en sneeuw zorgden ervoor dat er een kratermeer ontstond met hetgeen we nu zien als imposant gevolg. We stoppen geregeld op onze tocht om foto’s te maken en zijn blij dat het geheugen van de camera nog ruimte heeft. Onderweg komen we nog langs hoge muren van sneeuw, de restanten van de tientallen meters sneeuw die in deze winter gevallen zijn. De lodge heeft een mooi terras met uitzicht op het meer, terwijl het café ook een terras met uitzicht op de parkeerplaats heeft. Nu is de kleur van onze Chrysler wel donkerblauw, maar we prefereren toch het Crater Lake - blauw en nemen onze koffie en muffins mee naar het muurtje aan de kraterrand met uitzicht.
We rijden door naar Bend over een Scenic Byway en passeren een aantal mooie meertjes en hebben zicht op de rustende vulkanen met hun besneeuwde toppen. Nu weten we waar “Paramount” aan zijn bergje komt en zullen in de bioscoop geregeld een aangenaam déjà vu krijgen. Je weet nooit precies wat voor een plaatsjes je onderweg tegenkomt, vandaar dat het plaatsje Chemult weer een verrassing was. We dachten dat het wel aanzienlijk zou zijn, maar het bleek enkele honderden meters van eettentjes, benzinestations en natuurlijk een post Office en Library te omvatten. De man van het benzinestation beaamde dat met de legendarische woorden: “this is it! , but gas is booming here”. In het restaurant, dat zo voor een Amerikaanse serie gebruikt kan worden, nemen we plaats in een nisje, krijgen water, koffie en vele refills van de ober en wagen ons aan een echte VS maaltijd.
Vlakbij Bend ligt het Tumalo State Park vanwaaruit we de “Twin Bridges Scenic Bikeway” fietsen, een rondje van 65 km door de “high dessert” zoals het hier heet. Het gaat op en af door een omgeving van laag struikgewas en verspreide naaldbomen. Enkele roodkopgieren schrikken van ons en vliegen op. We ruiken het al van verre, er ligt een aangereden ree langs de kant van de weg, waaraan ze zich te goed deden. Hier duidelijk geen discussie over het feit of een kadaver in de natuur mag blijven liggen. Later wanneer we van een uitzicht genieten scheert er een “bold eagle” vlak over ons heen en wordt achternagezeten en weggejaagd door een veel kleinere vogel. Dan zien we een uithangbord aan een paal bungelen met de mededeling dat er een grocery store is en zien we al uit naar een koel drankje. De winkel blijkt echter dicht te zijn en de man van het naastgelegen postkantoor weet te melden dat dat al 20 jaar het geval is. Duurzame uithangborden hier in de VS!
Iets boven Bend ligt het Smith Rock State Park, waarvan we mooie foto’s hebben gezien, maar die rotsen ook wel in het echt willen zien. Ook hier weer een lange vulkanische historie van erupties ca 30 miljoen jaar geleden, gevolgd door lavastromen van nog maar net een half miljoen jaar geleden, die transformeerden tot basaltformaties. De Rock River deed daarna de rest door er dwars doorheen te snijden met het huidige plaatje tot gevolg. We maken een wandeling door de kloof tussen de loodrechte wanden bestaande uit allerlei soorten gesteente. Een geliefde plek voor klimmers, die we boven ons aan de wand zien hangen. Wanneer we ook nog een rivierotter zien, die aan het jagen is, is onze dag helemaal goed. Wanneer we ergens een ijsje eten komen we met een stel aan de praat en vertellen dat we hier op de fiets zijn. Ze komen uit Eugene en hij vertelt trots : "Eugene is the bicycle City of the world"! Weer wat geleerd.
We pakken de tent in en huren een huisje op een park, beetje luxe de laatste dagen. Vlakbij ligt het Mount St. Helens National Monument, waar we echt nog heen willen. Op 18 mei 1980 ontplofte de vulkaan St Helens en veranderde het landschap dramatisch. De maanden voor de uitbarsting was al duidelijk dat er wat stond te gebeuren, want de aarde beefde en de noordzijde van de vulkaan groeide met 1,5 meter per dag. Tot om 8 uur in de ochtend de hele noordzijde van de vulkaan in de diepte stortte en de aardverschuiving met een snelheid van 300 km/uur door het dal stoof. Een eruptie met steen, gruis en gas volgde tot wel 20 km hoog. Gevolgd door een stroom van modder ontstaan door al de gesmolten sneeuw. Mijlenver was het bos geknakt of verbrand en een desolaat landschap bleef over. Heftige uitbarsting dus. Het bos is in de jaren daarna weer aangeplant en ziet er fris en groen uit. De omgeving van de vulkaan en zeker het gat aan de noordzijde zijn indrukwekkend, maar dat laten de foto's goed zien.
We zitten nu op Seattle airport te wachten op ons vliegtuig en kijken terug op een prachtige reis met veel
mooie indrukken. Zien jullie gauw weer.
Vanuit de camping bij Fort Klamath bezoeken we Crater Lake en het klopt, de eerste indruk van dit diepblauwe kratermeer is adembenemend. Toen we hier een paar week geleden in de buurt waren, was maar een klein stukje van de weg rond de krater open. Nu was de sneeuw op meer dan de helft van de weg geruimd en konden we een fietstocht over de rand van de krater maken en genieten van de prachtige uitzichten onderweg. De Mazama vulkaan heeft zich tienduizenden jaren geleden gevormd door meerdere erupties, die uiteindelijk een hoogte van ca 4000 meter bereikte. Door een grote ruimte met kokende magma onder de vulkaan werd de druk steeds hoger, totdat er rond 7700 jaar geleden meerdere uitbarstingen ontstonden en de top van de vulkaan inzakte. Het resultaat was een gat van ca 15 km diameter, waarin ook weer vulkanen ontstonden. Regen en sneeuw zorgden ervoor dat er een kratermeer ontstond met hetgeen we nu zien als imposant gevolg. We stoppen geregeld op onze tocht om foto’s te maken en zijn blij dat het geheugen van de camera nog ruimte heeft. Onderweg komen we nog langs hoge muren van sneeuw, de restanten van de tientallen meters sneeuw die in deze winter gevallen zijn. De lodge heeft een mooi terras met uitzicht op het meer, terwijl het café ook een terras met uitzicht op de parkeerplaats heeft. Nu is de kleur van onze Chrysler wel donkerblauw, maar we prefereren toch het Crater Lake - blauw en nemen onze koffie en muffins mee naar het muurtje aan de kraterrand met uitzicht.
We rijden door naar Bend over een Scenic Byway en passeren een aantal mooie meertjes en hebben zicht op de rustende vulkanen met hun besneeuwde toppen. Nu weten we waar “Paramount” aan zijn bergje komt en zullen in de bioscoop geregeld een aangenaam déjà vu krijgen. Je weet nooit precies wat voor een plaatsjes je onderweg tegenkomt, vandaar dat het plaatsje Chemult weer een verrassing was. We dachten dat het wel aanzienlijk zou zijn, maar het bleek enkele honderden meters van eettentjes, benzinestations en natuurlijk een post Office en Library te omvatten. De man van het benzinestation beaamde dat met de legendarische woorden: “this is it! , but gas is booming here”. In het restaurant, dat zo voor een Amerikaanse serie gebruikt kan worden, nemen we plaats in een nisje, krijgen water, koffie en vele refills van de ober en wagen ons aan een echte VS maaltijd.
Vlakbij Bend ligt het Tumalo State Park vanwaaruit we de “Twin Bridges Scenic Bikeway” fietsen, een rondje van 65 km door de “high dessert” zoals het hier heet. Het gaat op en af door een omgeving van laag struikgewas en verspreide naaldbomen. Enkele roodkopgieren schrikken van ons en vliegen op. We ruiken het al van verre, er ligt een aangereden ree langs de kant van de weg, waaraan ze zich te goed deden. Hier duidelijk geen discussie over het feit of een kadaver in de natuur mag blijven liggen. Later wanneer we van een uitzicht genieten scheert er een “bold eagle” vlak over ons heen en wordt achternagezeten en weggejaagd door een veel kleinere vogel. Dan zien we een uithangbord aan een paal bungelen met de mededeling dat er een grocery store is en zien we al uit naar een koel drankje. De winkel blijkt echter dicht te zijn en de man van het naastgelegen postkantoor weet te melden dat dat al 20 jaar het geval is. Duurzame uithangborden hier in de VS!
Iets boven Bend ligt het Smith Rock State Park, waarvan we mooie foto’s hebben gezien, maar die rotsen ook wel in het echt willen zien. Ook hier weer een lange vulkanische historie van erupties ca 30 miljoen jaar geleden, gevolgd door lavastromen van nog maar net een half miljoen jaar geleden, die transformeerden tot basaltformaties. De Rock River deed daarna de rest door er dwars doorheen te snijden met het huidige plaatje tot gevolg. We maken een wandeling door de kloof tussen de loodrechte wanden bestaande uit allerlei soorten gesteente. Een geliefde plek voor klimmers, die we boven ons aan de wand zien hangen. Wanneer we ook nog een rivierotter zien, die aan het jagen is, is onze dag helemaal goed. Wanneer we ergens een ijsje eten komen we met een stel aan de praat en vertellen dat we hier op de fiets zijn. Ze komen uit Eugene en hij vertelt trots : "Eugene is the bicycle City of the world"! Weer wat geleerd.
We pakken de tent in en huren een huisje op een park, beetje luxe de laatste dagen. Vlakbij ligt het Mount St. Helens National Monument, waar we echt nog heen willen. Op 18 mei 1980 ontplofte de vulkaan St Helens en veranderde het landschap dramatisch. De maanden voor de uitbarsting was al duidelijk dat er wat stond te gebeuren, want de aarde beefde en de noordzijde van de vulkaan groeide met 1,5 meter per dag. Tot om 8 uur in de ochtend de hele noordzijde van de vulkaan in de diepte stortte en de aardverschuiving met een snelheid van 300 km/uur door het dal stoof. Een eruptie met steen, gruis en gas volgde tot wel 20 km hoog. Gevolgd door een stroom van modder ontstaan door al de gesmolten sneeuw. Mijlenver was het bos geknakt of verbrand en een desolaat landschap bleef over. Heftige uitbarsting dus. Het bos is in de jaren daarna weer aangeplant en ziet er fris en groen uit. De omgeving van de vulkaan en zeker het gat aan de noordzijde zijn indrukwekkend, maar dat laten de foto's goed zien.
We zitten nu op Seattle airport te wachten op ons vliegtuig en kijken terug op een prachtige reis met veel
mooie indrukken. Zien jullie gauw weer.
-
12 Juli 2017 - 22:42
Anneke En Henk:
Hi lieverds,
Goede reis naar huis!!
Anneke
-
12 Juli 2017 - 22:47
Elisabeth:
Wat een schitterende reis hebben jullie weer gemaakt! Zal wel even wennen zijn aan het drukke Europa.
Goede reis terug en we zien jullie hopelijk snel.
Liefs -
12 Juli 2017 - 23:58
Karin En John:
Dank voor de mooie foto's en verhalen en goede trip home
Groetjes en tot ziens. -
13 Juli 2017 - 06:26
Ilona:
Dat ziet er schitterend uit. Mooie afsluioting. Oregon een prachtige staat.
Goede reis en volgens mij zijn jullie inmiddels thuis.
Liefs
-
13 Juli 2017 - 06:27
Anne En Jo:
Hoi beiden, tot aan het einde een indrukwekkende reis. Plannen beperkt tot F?
Hoop dat jullie een goede terugreis gehad hebben en genieten van het groen in Hilversum.
Tot binnenkort. -
13 Juli 2017 - 07:15
Cora En Kees:
Hoi wereldreiziger,
Ook van ons bedankt voor de mooie verhalen en prachtige foto's.
Als het goed is zijn jullie nu ongeveer terug in Nederland. Hopelijk gaat de re-integratie jullie goed af, anders kunnen jullie nog even de tent op de hei opzetten om af te kicken.
Tot snel! XXX -
13 Juli 2017 - 11:14
(oom)Aat Koen:
Lieve mensen, Ik heb met plezier jullie reisverslagen gelezen!! Voorspoedige terugreis en behouden aankomst en ik hoop: tot ziens in gezondheid! oom Aat -
13 Juli 2017 - 14:18
Neleke:
Lieve twee, bedankt voor het op afstand laten meebeleven van de door jullie vastgelegde schilderijen en verhalende verslagen van de bicycle tour.
Liefs van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
