Plan C en de nationale parken.

Het is avond, half negen en we zitten op het balkon voor onze kamer van een hotel in Jamestown, een historisch "goldrush" stadje. Ons hotel uit 1859, voor hier echt oud, blijkt in die tijd een bordeel voor de goudzoekers te zijn geweest. Nu kunnen we per nacht een kamer huren en krijgen we er zelfs een ontbijt bij. Het is echt een plattelandsstadje. Alleen de zwervers en toeristen lopen op straat, de rest verplaatst zich in ronkende oude auto's. De lucht kleurt rood en de zon gaat onder en dat is om 20.30 uur laat, want vanaf onze eerste dag hier bleek de zon altijd om acht uur onder te gaan, maar dan was het ook echt donker.
We hebben de laatste 2 weken een mooie tijd gehad, maar het ging allemaal een beetje anders dan gepland. In Palmdale begonnen we te fietsen, het eerste stuk van 55 km door een uitloper van de Mojave Desert, kaal, droog en eindeloos. Met wat hulp haalden we het plaatsje Tehachapi, waar we ons in de Duitse bakkerij met koffie verder oriënteerden op het vervolg van onze tocht. Er zaten een paar beren op de weg. Door de vele sneeuw, die er in de afgelopen winter was gevallen, waren een aantal wegen dicht, de Tioga pas ( ca 3000 m.) zou zelfs pas open gaan in juli. Campings gesloten en rivieren buiten hun oevers. Dit vereiste beraad en de uitslag was dat we de nationale parken per auto met fietsenstalling gaan doen. Jammer dat we niet konden fietsen, maar nu hebben we wel meer tijd om in de parken te verblijven en te wandelen.

Allereerst naar Sequioa Forest en National Park. Wanneer je hier een weg op moet is de plaats waar je heen moet niet zo belangrijk, maar je moet wel weten of je naar het noorden of zuiden of naar het oosten of westen moet. Aangezien de meeste wegen noord - zuid of oost-west lopen is het simpel. We vinden voor een paar dagen een rustige camping bij het plaatsje Kernville. We worden welkom geheten door de camphost, een mevrouw, die dit seizoen de campground bestierd. "By the way" zegt ze, we hebben vanmiddag nog een ratelslang gezien en er zijn ook berensporen en verder een leuke tijd hier. Afgezien van losgebroken koeien bleef het trouwens vrij rustig. De bergen in naar de trail van de 100 giant Sequoia's. Boven aangekomen liepen we in de sneeuw tussen deze prachtige woudreuzen. Ze laten zich niet kleinkrijgend door een brandje of blikseminslag en kunnen 2000 - 3000 jaar oud worden. Sommige bomen staan er al van voor onze jaartelling en zijn vele meters in doorsnede en meer dan 50 meter hoog. We maken een wandeling langs de Kernville River, die door al het smeltwater flink tekeer gaat. De mevrouw die ons in het museum van achtergrondinformatie voorzag, vertelde ook dat ze geregeld een tijdje naar de rivier gaat kijken, zo bijzonder is het na al die droge jaren. In het Sequoia NP komen we de echte grote Sequoia's tegen. We vinden een mooie camping vanwaaruit we wandelen. Hoewel de man in het Visitor Center vertelde dat de lente voorbij is wandelen we langs de rivier tussen de bloemen, genieten dus.

Het volgende park is King's Canyon, dat we bereiken via een weg die eerst kilometers lang stijgt en vervolgens afdaalt in een prachtig dal, omringd door grijze massieve rotsen. Ook hier is het nog rustig, de vakanties beginnen eind mei en ook hier vinden we een mooie plek op de camping. Door het dal langs de kolkende rivier maken we een mooie fietstocht. Wandelen door de meadow met uitzicht op die massieve bergen boven ons. Het is puur genieten! We hebben de Dodge volgeladen met eten en 's avonds is het goed toeven bij het houtvuur dat Evarien vakkundig m.b.v schors, dennenappels en hout verzorgt. Onze dagen krijgen routine, eerst naar de lodge voor koffie met wat lekkers, dan op pad en dan weer naar de lodge voor een warme 1 dollar douche van 6 minuten. Uit eten bij de lodge is geen succes, de menukaart beperkt zich tot 5 variaties van hamburgers en de mevrouw die ze verkoopt heeft er in het verleden al aardig van gesnoept, wat niet uitnodigde tot consumptie.

We verlaten het rustige King's Canyon en ruilen het in voor Yosemite, een park met files, volle parkeerplaatsen en campings. Maar het is er zo verschrikkelijk mooi dat we dat allemaal voor lief nemen. De eerste nacht konden we boeken via internet, maar voor de volgende dagen moet je elke dag een plekje op de camping bemachtigen. Dat betekent om 6 uur op, wat niet echt een probleem is, aangezien men hier op de campinground om 9 a 10 uur gaat slapen. Je sluit aan in de rij bij het campground reservation Office, laat je naam noteren op een lijst. Om drie uur 's middags moet je er weer zijn om te horen of je een plek hebt. Dat is ons gelukt en het leuke is dat je ineens een hoop mensen ontmoet in de rij, waarmee het goed kletsen is. Yosemite is een park dat aan zijn succes een beetje ten onder gaat. We maken een mooie fietstocht door de vallei met zijn weilanden en worden elke keer weer verrast door de uitzichten. De grote attractie dit jaar zijn de vele watervallen, waar het water met donderend geraas naar beneden komt. Mensen komen er speciaal voor. We maken een wandeling naar de Vernall waterval en klimmen via een pad langs de waterval omhoog door de nevel van water en de regenboog.

Morgen gaan we door naar Lake Tahoe en zondag leveren we onze auto weer in. Dan overnachten we ook bij mensen die lid zijn van "warm showers", een organisatie als " vrienden op de fiets " bij ons. We gaan plannen maken voor het vervolg van de tocht door Californië en Oregon.