Fietsen in Oregon.

We hebben net de laatste etappe afgelegd van een fietstocht van Eugene naar Portland en gaan morgen een auto, voorzien van fietsenstalling, ophalen en deze laatste twee weken van onze reis een aantal parken in Oregon bezoeken. De fietsenmaker in Klamatt Falls had naast nieuwe buitenbanden ook veel goede fietstips. Op een gegeven moment stonden ze met zijn drieën me uit te leggen waar het goed fietsen is en waar we vanwege de drukte en smalle wegen vooral niet moesten fietsen. Fietsers de weg vragen heeft ons geen windeieren gelegd. Vandaag nog stuurde een fietser ons over een prachtig fietspad langs de Willamette River en dan kom je ook nog langs een "historische" winkel waar nu een café in is gevestigd met koffie en allerlei lekkers. Toen we aan de koffie zaten kwamen we met een stel aan de praat uit Bend, die ons direct uitnodigden bij hen een paar dagen te verblijven. Soms gaat alles wel heel gemakkelijk hier.

Vorige week vertrokken we vanuit Klamath Falls, eerst naar het relaxte plaatsje Keno, waar we in een caféetje, dat helemaal gewijd was aan Elvis, koffie dronken. Daarna werd het stil op de weg en fietsten we ongeveer 50 km zonder iets tegen te komen. De temperatuur was die week inmiddels tot ver boven de 30 graden Celsius gestegen en bergop maakte dat het fietsen extra zwaar. Hebben wij weer, je kunt ook te mooi weer hebben blijkt. Gelukkig kwamen we uit bij een camping in een prachtig dennenbos aan het "Lake of the Woods", waar we door de camp hosts hartelijk ontvangen werden. De volgende dag door naar Fort Klamath, een plaatsje vlakbij Crater Lake. Daar hadden we een indrukwekkende discussie met Jo van het gelijknamige motel. Er is kennelijk een probleem met onze fietsen en onze fietstassen. Fietstassen mogen nl. niet binnen staan, want die kunnen vies zijn. Oké, de fietsen kunnen natuurlijk ook buiten staan, maar onze bagage? We zeggen dat onze fietstassen schoon zijn, maar Jo heeft daar een andere mening over en was al snel aan het vloeken en tieren. Hier gaan we natuurlijk niet blijven en dus ging Hennie op zoek naar een andere slaapplek en vond die om de hoek bij héél aardige mensen. Dit was de enige slechte ervaring deze maanden. 's Avons zaten we in de tuin en ontmoetten we Peter, die op vakantie een grote drum meeneemt om in te grillen en vlees te roken. Altijd teveel en onze maaltijd werd opgevrolijkt met rundvlees en chili. Hij had in Irak gediend en was daar zwaar gewond geraakt, waar hij nog dagelijks last van heeft. Dan merk je direct wat een impact dat op iemands leven heeft.
We hadden al besloten om de steile klim naar Crater Lake maar met de auto te ondernemen, want bij een temperatuur van meer dan 35 was dat echt voor ons niet te doen. We fietsten rond het meer terug naar Klamath Falls en namen daar de trein naar Eugene.

Oregon staat bekend als fietsvriendelijke staat en dat kunnen we bevestigen. Er zijn zelfs een aantal fietsroutes uitgezet. De eerste die we gedaan hebben is de Willamette Valley Bikeway, een 250 km lange tocht van Eugene naar Portland. In tegenstelling tot de eerdere trips, was dit er één door relatief vlak land, met veel akker- en weiland met af en toe een dorpje. Rivieren, meertjes en wetlands zorgen ervoor dat het een zeer vogelrijk gebied is. Het voordeel van dorpjes is weer dat er geregeld een caféetje op ons pad kwam. De temperatuur naderde inmiddels de 40 graden C en we vroegen ons wel eens af waar we mee bezig waren. Vroeg op en fietsen tot een uur of twee was het devies. We kregen de laatste dagen zelfs het idee dat we een rondje om het Naardermeer aan het fietsen waren, zo vertrouwd kwam de omgeving op ons over. Gisteren gekampeerd in het Willamette Mission State Park, waar we de enige kampeerders bleken te zijn op de bikers camping. Toen we er naartoe reden stond er naast de weg in het veld een paal met nest, zoals je bij ons voor ooievaars wel ziet. Even de verrekijker erbij, warempel het is een Osprey, oftewel een visarend. Later zien we ook de kopjes van de jongen boven de rand van het nest uitkomen, totaal drie. Pa komt geregeld langs met verse vis en vertrekt vrijwel direct weer. Ma verdeelt de vis onder de jongen. We staan er een hele tijd naar te kijken en onze dag is alweer goed.

Morgen breekt weer een nieuw gedeelte van de reis aan en het einde komt in zicht. We willen nog een aantal
parken bezoeken en een paar fietstochten maken, maar daarover horen jullie later meer.