Jasper

We zitten inmiddels in Lake Louise aan het einde van de "Icefield Parkway" en hebben een prachtige fietstocht achter de rug. Hier eindelijk weer toegang tot internet, maar de foto's komen later. 31 augustus kwamen we aan in Jasper met de trein. De treinrit was mooi. 's Ochtends zijn we na het ontbijt direct in de "dome" gaan zitten, een rijtuig met een koepel erbovenop, vanwaar je over de trein kijkt en dus een mooi uitzicht naar alle kanten hebt. Jasper is een klein plaatsje prachtig gelegen op 1100 meter hoogte tussen de bergen, vanwaaruit we elke dag weer een tocht gemaakt hebben. Eerst naar de Maligne Canyon, waar een pad langs de kloof omhoog loopt en je elke keer weer een ander uitzicht op de kloof en de snelstromende rivier in de diepte hebt. Tijdens het wandelen rammelt de berenbel, die aan onze rugzak hangt vrolijk en zingen we ons gehele repertoire aan berenliedjes. Want een ranger had ons verteld dat geluid maken het beste helpt om de beren op afstand te houden, vandaar. Ons repertoire bestaat al uit: Berend Botje, Beertje Pippeloentje en ik zag twee beren. Aangezien dat voor een lange wandeling wel weinig is het verzoek om nog meer berenliedjes. In de Maligne Canyon is het prachtig om te zien hoe het water in al die miljoenen jaren de kloof heeft gevormd met al zijn golvende wanden. We hebben ons ook eenmaal naar het Maligne Lake laten brengen met een busje. Fietsen achterin en met een vaartje van 100 km/u naar het 500 meter hoger gelegen meer, 45 km verderop de bergen in. Daar hebben we een wandeling langs het meer gemaakt en hebben daarna onze fiets gepakt en de afdaling begonnen. Onderweg zag Evarien langs de weg iets zwarts bewegen, wat een zwarte beer bleek te zijn. Iets verderop langs de rivier stond een man te vissen. De zwarte beer was bezig bessen te eten en af en toe stond ze op om te kijken of alles veilig was en de visser nog steeds op zijn plek stond. Toen zagen we eerst een, toen twee en uiteindelijk drie kleine zwarte beertjes van knuffelformaat. Samen met ma waren ze bezig de bessenstruiken een voor een grondig leeg te eten, een mooi gezicht. Toen kwamen ze bij de weg, staken die over en verdwenen in de bosjes, achternagezeten door toeristen met camera's, die inmiddels ook gestopt waren. Een stukje verderop knapte Hennie's versnellingskabel, waardoor alleen het zwaarste verzet over bleef. Gelukkig ging het naar beneden en moest er maar af en toe gelopen worden. De fietsenmaker in Jasper wist hier gelukkig wel raad mee. Het weekend van 3-5 september is een vrij weekend hier, met Labour Day op maandag 5 september, dus alles zat vol, zelfs de campings. We vonden nog een kamer met een keukentje, waar we ons eens goed te buiten gingen, nadat we de supermarkt hadden geplunderd. Een andere wandeling bracht ons bij een serie meertjes in de bossen. Het leuke van Jasper is dat elke wandeling of fietstocht je weer in een ander gebied brengt, waar de natuur en de uitzichten totaal anders zijn. De laatste dag fietsten we richting Mount Cavell, een fietstocht van 30 km over een weg die 300 meter stijgt. Maar we hadden geen bagage,dus dan gaat het soepel. Onderweg plaatjes van bergen en meertjes. De fiets geparkeerd en na de lunch gaan wandelen naar een hoogte van zo'n 2000 meeter. Daar kwamen we boven de boomgrens in alpine landschap uit en genoten van een uitzicht naar alle kanten, over de bergen, naar gletsjers en bergmeertjes. De fietstocht terug was natuurlijk een cadeautje, kilometers lang naar beneden zoeven over een mooie weg. Niet te steil, zodat je niet steeds hoeft te remmen en lekker om je heen kunt kijken. Dat was Jasper, de volgende ochtend onze spullen weer op de fiets gepakt en een van de mooiste tochten begonnen, de "Icefield Parkway", maar daarover meer in een volgend verhaal. Deze computer heeft geen zin om onze foto's te lezen, dus die hebben jullie nog te goed.
Liefs
Evarien en Hennie