Pacific Coast .

We zijn nu al een tijdje in en rond het plaatsje Monterey, dat aan een baai ligt en een ontspannen indruk geeft. Een leuke plek om te zijn, het heeft een rijke historie die terug te zien is aan de gebouwen van rond 1850.

Vorige week maandag vertrokken we uit Sausolito en het eerste programmapunt was de Golden Gate Bridge. Een belevenis was het. Wanneer je onder langs het water fietst en de bocht omgaat, zie je ineens hoog boven je de brug en weet je dat je nog een steil stuk moet klimmen. De brug verbindt de noord- en zuidzijde van de baai van San Francisco en is enkele kilometers lang. Boven aangekomen zitten we direct midden in het toeristengebeuren, want iedereen wil die brug wel over. Na de verplichte statiefoto met de brug op de achtergrond gaan we op pad en komen na het ontwijken van wandelaars en fietsers veilig aan de overkant. Nu begint de fietstocht pas echt en gaan we langs de Pacific naar het zuiden.

Maar er was nog een boodschap die we moesten doen aangezien de camera na 8 jaar trouwe dienst besloten had er uitgerekend hier mee te stoppen. We gaan eerst naar Best Buy op Geary Street, een soort van mediamarkt, waar Hennie in 10 minuten een nieuwe camera scoorde, een nieuw persoonlijk record.

Dan door het Golden Gate Park naar de kust en dat kent zijn hoogte- en dieptepunten. Een prachtig vrijliggend fietspad door de duinen, maar ook fietsen op de "shoulder" van een drukke weg. Dan gaat de weg door een tunnel en met dat verkeer hebben we daar geen zin in. Gelukkig vertelt een man ons een mooi alternatief, "the Devil's Slide Trail", een mooi fietspad dat om de berg heen voert en ons tevens prachtige uitzichten geeft. Laat op de middag komen we aan in Montara, waar we een plekje, ieder op zijn/haar slaapzaal, vinden in de jeugdherberg. Er is een keuken en je ontmoet er mensen met leuke verhalen.
Deze jeugdherberg en de volgende bij Pigeon Point zijn gevestigd bij een vuurtoren, wat het verblijf bijzonder maakt. Vooral Pigeon Point was een bijzondere plek, hoog op de rots, omgeven door velden vol met lentebloemen en otters in de golven.

In Montara kwamen we een man tegen met een wel heel bijzonder verhaal. Hij had op een veiling 10 jaar geleden een schilderij gekocht voor honderd dollar, gesigneerd met de naam Vincent. Hij had het van Gogh museum benaderd en die vroegen om een foto, die hij nog steeds niet heeft opgestuurd. De week na de koop had hij pijn aan zijn rechteroor. Alsof de pijn van zijn oor in het schilderij zat. Ook bleek dat Vincent zijn oor had afgesneden op de verjaardag van de man. Dat kan toch geen toeval meer zijn.

Langs de kust liggen talloze State Parks. Año Nuevo is er één van en vanuit het bezoekerscentrum is het een uurtje lopen naar het strand waar de zeeleeuwen te vinden zijn. Op het strand liggen ze te rusten, terwijl ze af en toe zand over zich heen gooien voor verkoeling. Maar in het water zijn de jonge mannetjes van 2 a 3 jaar oud alvast aan het oefenen voor de strijd die ze met de oudere mannetjes aan moeten gaan om een vrouwtje te kunnen bemachtigen. Ze botsen tegen elkaar, slaken kreten uit en maken bijtbewegingen. Ziet er allemaal heel imposant uit. Vrijwilligers weten veel over de zeeleeuwen te vertellen.

Vaak kom je kilometerslang niets tegen en de naam van een plaatsje betekent ook niet alles. Het plaatsje San Gregorio, op de kaart gemarkeerd met postkantoor en winkel, blijkt beide inderdaad te hebben, samengevoegd in een gebouw. Er is koffie, een aantal mannetjes aan de bar, die hun barpraat onderbreken omdat "John" met zijn nieuwe 4WD aan komt rijden. Hun gesprek gaat verder, terwijl ze met zijn drieën onder de motorkap kijken. Koffie is ook iets in de US. Een groot deel van de mensen op straat heeft een drankje, vaak koffie, in een beker bij zich. De andere hand nog vrij voor een mobiel. Onderweg naar ......, ga je eerst even een koffie kopen en drinkt die op straat op. Koffie is er in drie maten, groot, groter, grootst, oplopend in prijs en je krijgt in gratis refill. That makes no sense! Kun je net zo goed de goedkoopste nemen en natuurlijk ook de refill. Natuurlijk ook een bonuskaart van de Safeway aangeschaft en vandaag al $ 2,- verdient.

De weg wordt steeds rustiger en het is aangenaam fietsen. Af en toe zelfs een vrijliggend fietspad, aangelegd door de duinen en langs de rotskust. Na Santa Cruz komen we door een landbouwgebied, waar voornamelijk artisjokken en aardbeien geteeld worden. Op de velden zie je voornamelijk Mexicaanse arbeiders. Wie plukt die aardbeien wanneer Trump al deze mensen terug wil sturen? Trouwens net ontdekt dat Californië tot 1850 bij Mexico hoorde, dus waar hebben we het eigenlijk over? Monterey rijden we binnen over een prachtig fietspad, dat voor ons motel langs loopt. Hier komen we ook veel collega fietsers tegen. Hoewel, het zijn veelal mannen, met een fiets vol bepakt met al hun eigendommen, die meer in de catagorie daklozen vallen. Maar ja wij hebben ook alles bij ons en leven voornamelijk op straat. Misschien is dat plastic pasje in onze portemonnee het verschil?