La Mancha, het land van Don Quichot.

Ja, dit verslag had ook de titel donkere wolken boven Alcaraz kunnen dragen, maar deze was al een keer gebruikt. We hebben een mooie, maar ook wisselvallige week achter de rug. We zijn gestrand in het mooie plaatsje Alcaraz, waar we een kamer hebben met twee balkons met uitzicht op de omringende bergen. Vanaf vanochtend hebben we trouwens een wisselend uitzicht, soms is de berg er wel en even later hangt er een dikke wolk voor. We hebben even in het stadje rondgelopen en een patisseria ontdekt. Inmiddels heeft de hoteleigenaar de verwarming aangezet. Weeronline meldt ons dat het morgen en de dagen daarna stralend weer zal worden, dus de vooruitzichten zijn goed.

Na Cuenca reden we La Mancha in en wisselden we de bergen in voor glooiende heuvels en het vlakke land. De windmolens van Don Quichot kwamen we niet tegen, die zijn ingeruild voor honderden moderne windmolens. Ze zullen vast goed renderen, want waaien kan het hier wel. We vechten niet zoals Don Quichot tegen windmolens, maar wel vaak tegen de stevige wind. Het werd een lange dag en we fietsten 85 km. Onderweg dorpjes, een mooie kloof en uitgestrekte landerijen. Tot na de lunch ging het perfect, maar we zagen de donkere lucht al hangen en boven op de hoogvlakte kregen we de volle laag, regen, hagel, windvlagen en onweer. Genoeg weer zou je zeggen! Normaal schuil je dan in een bushokje, maar die liet het afweten en een olijfboom bleek niet echt goed te voldoen. Het duurde gelukkig maar kort en even later reden we verder naar Alarcon, een stadje op een rots in een meander van de Jucar. Moet je niet missen hadden we gehoord van twee fietsers die we onderweg waren tegengekomen. Bij Meson Don Julian aangekomen, stond er "Cerrado" (Gesloten) op de deur, maar dat gold gelukkig voor de bar en na herhaaldelijk aanbellen deed mevrouw open en kregen we een kamer met een heerlijk warme douche . Nu in het voorseizoen moet je vaak even doorzetten om een kamer te vinden. Vaak denken we dat een hotel dicht is, maar na wat bellen en aan de deur rammelen, blijkt er altijd wel iemand te zijn, die ons aan een bed helpt. We slapen hier voor 50 euro en hebben een prachtig uitzicht op de parador, waar je voor een bed al gauw 230 euro neertelt.

Alarcon is één van de mooiste plaatsjes die we tot nu toe gezien hebben. Hoewel de rest van de omgeving vlak is en uit niet al te enerverend landbouwgebied bestaat, heeft de rivier de Jucar diepe kloven uitgesleten. Op een rots hoog boven de rivier ligt het stadje met kasteel, stadsmuur en natuurlijk een aantal kerkjes. We besluiten hier een dag te blijven en bespreken het met de eigenaresse, die meldt dat het erg rustig is, maar ons toch niet had ingeschat als discogangers. We maken er een mooie afwisselende wandeling. We lopen hoog boven de kloof met uitzicht op de stad, door de uitgestrekte velden en uiteindelijk onderin de kloof, waar alles in bloei staat en we veel vogels horen en zien. Genieten dus en een goede besteding voor een rustdag, cadeautje voor Evarien.

Dan gaan we de volgende dag echt de vlaktes in. We fietsen door uitgestrekte velden met graan, olijfbomen en door wijngaarden. Na de bergen wel relaxed. Een groot stuk van de route loopt langs een irrigatiekaal, waar we ons hoogste gemiddelde blijken te halen. Officieel mag je er niet fietsen, maar niemand maakt daar een probleem van. Dan het plaatsje Barrax, gelegen op een kruising van wegen, waar de meesten snel doorheen rijden. Wij niet, want onze brandstof is op en we kiezen het hotel "el Cruce", heel toepasselijk gelegen aan de kruising. Het wordt vanavond wel een uitdaging om Evarien's verjaardag te vieren en een bezoek aan een nog geopende bar eindigt wanneer de TV aan staat en de clientèle inclusief eigenaar buiten gaan staan roken en niet meer terugkomen. Toen we vanmiddag na het parkeren van de fietsen met onze bagage door de keuken kwamen hadden we wel wat bedenkingen, maar het diner beviel erg goed. Misschien moet je niet te veel "in de keuken" kijken!

Zonder al te veel moeite verlaten we de volgende dag Barrax en na 25 km komen we aan bij een nieuwe Via Verde "de la Siërra de Alcaraz". We fietsen hoog boven de weg en het dal met mooie uitzichten. In de meeste tunnels gaat het licht automatisch aan, wanneer je langs een bewegingsschakelaar rijdt. Maar dat werkt niet altijd en de in Cuenca aangeschafte lantaarn bleek hard nodig. Net voor Alcaraz nog een buitje en wanneer hotel Alfonso VIII, door de politie gesloten blijkt te zijn, vinden we hotel Rosales. Grappig genoeg staat op de kamersleutel "hotel Alfonso VIII". Wanneer we vragen wat de prijs is van de kamer blijkt die afhankelijk te zijn van "reservering via booking.com" en of we blijven dineren. Het eerste is niet en het tweede wel het geval, wat neerkomt op 50 euro, inclusief ontbijt.

Het is droog, wij gaan het stadje in, een biertje pakken en eten. Dat gaat altijd gepaard met mannetjes. Waar je in Spanje ook heengaat kom je ze tegen. In het cafe kaarten ze en komen ze even om bij te praten bij een koffie of een biertje. Op de straathoek en op de pleintjes staan ze te kletsen. Ze zijn er altijd en zijn heel behulpzaam om je de bijvoorbeeld de weg te wijzen. Soms fietsen ze zelfs helemaal met je mee om je de weg te wijzen naar een cafeetje.
Morgen vroeg weer op en richting Carzola, waar we in het nationale park ook willen wandelen.