De Morvan

Na twee weken mooi weer nu een regendag. We zitten in Moux-en-Morvan en hebben een huisje gehuurd. De houtkachel bromt, door het raam uitzicht op de heuvels van de Morvan, Hennie heeft weer verloren met Scrabble, het is zowaar borreltijd en tijd voor een verslag van de afgelopen weken.

De 29ste September verlieten we Nederland en na een nachtje kamperen aan de Meuse kwamen we aan op de camping in Ouroux-en-Morvan. We waren direct de laatste gasten op de camping en die zaterdagnacht hebben we getest of onze tent nog waterdicht was. Om 10 uur zagen we in de verte al het weerlichten en een tijdje later barstte het boven ons los en stortregende het de hele nacht. De volgende morgen bleek ons tentje de test met glans te hebben doorstaan. De auto bleef achter op de camping en wij begonnen aan onze "Tour du Morvan". Het was best lastig om onderweg onderdak te vinden, maar een aantal plekken hadden we al kunnen reserveren. O.a gites d'etapes, een soort herberg, vaak opgezet door de plaatselijke "Mairie", waar je voor een prikkie kunt slapen en je maaltijd in de keuken kunt klaarmaken. Het was direct genieten die eerste dag lopend over de heuvels met de zon op de bomen die de eerste herfstkleuren vertoonden. De Morvan bestaat uit heuvels van 300 tot 900 meter hoogte, veelal bebost en afgewisseld met veldjes en weilanden vol met koeien. Prachtige wandelpaden slingeren erdoorheen, die vaak omzoomd worden door heggen. Al gauw komen we een groep jagers tegen in het bos, want het seizoen is net geopend. Het is zondagmiddag, dus tijd om met je maatjes het bos in te trekken, achter de everzwijnen aan. We kletsen wat en ze raden ons aan om fluoriserende hesjes aan te trekken. Kunnen ze dan een wandelaar niet van een wild zwijn onderscheiden vragen we ons af! Onderweg geregeld een dorpje of gehucht van enkele huizen. Er zijn maar weinig plaatsjes waar een café, bakker en winkeltjes te vinden zijn en we zorgen dat we genoeg bij ons hebben voor de eerste dagen. Wat ook opvalt is de leegloop van de dorpen, op veel huizen hangt het bordje "a vendre" en zo te zien vaak al meerdere jaren. We moeten een paar km extra lopen om de eerste gite te bereiken. Wanneer de gite onder het dorp Planchez vermeld staat, wil het nog niet zeggen dat die zich in het dorp zelf bevindt. Monsieur Gateaux (Taart) laat ons binnen en we hebben de ruime door TL-balken verlichtte eetzaal voor ons alleen.

De volgende dagen genieten we van de Morvan en het afwisselende landschap. De koeien zijn blijkbaar niets gewend, wanneer we langskomen blijven ze ons tijden aanstaren. We lopen met stokken op de paden die op en af gaan en soms bedekt zijn met stenen. Na een dagje wennen, gaat Evarien ineens als een speer en Hennie houdt haar maar net bij. Later blijkt dat dat misschien toch niet helemaal goed was en de vierde dag protesteert haar rechter knie. In de Chambre d'hote in Onlay laten we ons nog verwennen en krijgen een goed diner in een romantische entourage. De volgende ochtend blijkt dat een nachtje rust niet genoeg is en langzaam gaan we op pad. Na 10 km komen we aan in het dorp Villaporcon en nemen koffie in de kroeg. Aan de 80-jarige Marie-Lou, waarvan het verhaal gaat dat ze elke dag 5 flessen wijn wegwerkt, waar toen overigens niets van te merken was, vragen we of er toevallig iemand naar onze volgende stop Larochemillay gaat. Dat is niet zo, maar spontaan ruimt een man zijn auto leeg en even later zoeven we over de wegen en doen ons best een conversatie in het Frans te houden.
Hij wil zelfs geen geld voor de benzine en zet ons af voor de gite, waar we in het zonnetje wachten op Stephanie die ons een mooie kamer geeft. Ze neemt Hennie later op de middag mee naar Luzy, 8 km verderop, waar we de apotheek bezoeken en "des cours" gaan verzamelen in de supermarkt. Dat belooft in ieder geval een goede maaltijd te worden. De burgemeester komt ook nog even langs en wil de "pompiers" al laten uitrukken om Evarien naar het ziekenhuis in Autun te brengen voor een X-ray. Dat doen we maar niet en we besluiten wel een rustdag te houden in dit aardige dorp. Morgen is de bakker en het restaurant open, dus dat zit wel goed. De rustdag bleek niet genoeg te helpen en een dag later brengt de burgemeester ons terug naar Ouroux-en-Morvan, waar de auto staat. Onderweg keuvelen we wat af over hoe het is een gemeente te runnen in de Morvan met de problemen van leegloop, sluiten van winkels en veroudering. Naast het ambt van burgemeester heeft Nathalie samen met haar man een boerderij met ca 200 koeien en morgen moet de mais van het land. Ze is voor ons wel twee uur onderweg en het enige dat we kunnen doen is haar een koffie aanbieden. We besluiten om dit de komende week recht te gaan zetten. Het is in deze dunbevolkte gebieden normaal dat je iemand helpt die ergens zelf niet kan komen en we willen nooit meer horen dat "de Fransen zo stug zijn". De volgende dag naar de dokter en die schrijft rust voor en voorlopig geen wandeltochten. Dat is een domper, maar niets aan te doen. We zitten nu in een leuk huisje in Moux-en-Morvan en komen aan al die boeken op onze e-reader toe en scrabbelen wat af. Het is een leuk dorp met voorzieningen. Hennie loopt elke morgen naar de "boulanger" en komt terug met baguette en iets lekkers. In het plaatselijk café bestellen we om 12 uur het menu d'ouvrier, dat we samen met de werkers nuttigen. Wanneer Evarien leest pakt Hennie zijn fiets of gaat wandelen om in de middag weer terug te komen. Tot 24 oktober blijven we hier en gaan wat van de omgeving verkennen en waarschijnlijk nog een fietstocht maken langs een van de vele kanaaltjes in de Bourgogne. ( Lekker vlak! ) Dat doen we met onze Opel Corsa, die ook wat opstartproblemen blijkt te hebben maar dat is een nieuw verhaal.