Canal de Bourgogne en de Galliers.

Nog een nachtje in ons huisje La Charité en dan gaan we op weg naar het zuiden en de vallei van de Lot. We hebben een mooie tijd hier gehad en zullen vast wel eens terugkomen. Kees heeft natuurlijk gelijk, zo'n snorrende houtkachel is wel heel gezellig maar er valt meer te beleven. Hoewel we ook net 2 jaargangen van de "Linda" hebben ontdekt in de kast, waar Evarien toch even mee vooruit kan.

Maar wat dachten jullie van een fietstocht langs het Canal de Bourgogne. De Morvan beslaat het centrum van de Bourgogne, maar daarbuiten is het landschap meer glooiend en liggen een aantal kanalen en riviertjes, waar mooie fietsroutes langs liggen. We besluiten twee dagen te gaan fietsen langs het Canal de B. Het kanaal is tussen 1775 en 1832 aangelegd, is 242 km lang, heeft 189 sluizen en verbindt de Saône met de Yonne. Een hele klus moet dat geweest zijn, vooral omdat er op het hoogste punt, bij Pouilly-en-Auxois, het kanaal door een tunnel loopt van 3333 meter (stukje research uit Wikipedia). Fietsen op de auto en bij het kanaal op de pedalen. Lekker vlak, hoewel bij elke sluis er een aantal meters overbrugt moet worden. Het kanaal klimt langzaam omhoog langs de hoogtelijn van de heuvels waar het tegenaan is aangelegd en passeert een aantal dorpjes. Ook hier kleuren de bomen langs het kanaal prachtig, zeker wanneer de zon ook nog zijn best wil doen. Vlak voor Pouilly nog een beeld wat we in Nederland niet gauw tegen zullen komen. Een groep meisjes wandelt langs het kanaal vergezeld door een paar nonnetjes. We genieten van de tocht en Evarien's knie lijkt het ook oké te vinden. Dat biedt perspectief voor de komende weken.

Vandaag zijn we naar het museum van de Gallische stad Bibracte geweest. Het was zondag, dus tijd voor de jacht en overal staan die mannetjes in fluoriserende jacks. In de berm staan verkeersborden met pas op overstekende jachthonden, wat ook werkelijk een keer gebeurt. De wandelaars dragen vaak ook een felgekleurd jasje. Veel vertrouwen heeft men blijkbaar niet in het gezichtsvermogen van de jagers hier. Gelukkig moesten we in Frankrijk twee fluoriserende hesjes in de auto hebben, we weten nu waarvoor we die ook kunnen gebruiken.

Veel geleerd in het prachtige museum. Zo rond 100 à 200 voor christus bestond Frankrijk uit een aantal Keltische stammen, die naast het platteland ook in kleine steden woonden. Bibracte was zo'n stad en ligt hoog op een berg. In het museum wordt m.b.v. een audiotour, opgegraven voorwerpen en films het leven van de Galliërs verteld. Nadat de Galliërs een verbond aangingen met keizer Caesar veranderde er veel, Bibracte werd een Gallo-Romaanse stad. Het trotse Gallische volk was echter niet blij met de onderdrukking vanuit Rome en begon een opstand, die jammerlijk eindigde in Alesia in 52 B.C. De lacune uit de klassieker van "Asterix en Obelix" is nu eindelijk ingevuld, aangezien over Alesia niet gesproken mocht worden. Het was voor ons wel een openbaring dat de Galliërs heuse steden bewoonden en mooie gebruiksvoorwerpen en sieraden maakten. Noord-Europa, met o.a. Nederland maakten daar geen deel van uit.

Aangezien we in het gebied kwamen waar onze wandeling strandde, hadden we bonbons meegenomen voor onze weldoeners. In Larochemillay lieten we de bonbons voor de burgemeester en de beheerder van de gite d'etape achter bij de buurman van de Mairie. Hopelijk smikkelt hij er zelf niet van vanavond. Daarna op naar Villapourcin, waar we terechtkwamen in het café van de 83-jarige Marie-Lou. Monsieur Gerard, die zo aardig was ons een lift naar Larochemillay te geven, was aan het jagen, maar komt vast weer een keer langs deze week. Net zoals de andere mannetjes die binnenkomen, een wijntje drinken, wat kletsen en onder een "bonjour" het café weer verlaten. Na een praatje met Marie-Lou weten we dat het dorp vroeger 3 cafe's, een kruidenier, bakker, pastoor en de gendarmerie kende. Nu is zij alleen nog over en vertelt dat ze al 38 jaar haar tanden kwijt is en al 37 jaar het café beheert. Gasten voor het restaurant moeten wel eerst reserveren, dan wil ze nog wel een maaltijd voor hen bereiden. Na 4 espresso betalen we het exorbitante bedrag van € 2,40 en rijden door de kleurrijke Morvan terug naar ons huis in Moux-en-Morvan.

Morgen weer met onze refurbished Opeltje op pad naar het zuiden.