Verblijf in Cazes bij de rivier de Lot.

Sinds gisteravond zijn we de enige bewoners van Cazes, een dorp van 5 huizen, met zelfs een kerk, aan een zijriviertje van de Lot. We blijken al zo ingeburgerd dat Evarien voor de poes van de Franse buurvrouw zorgt. Het leven is goed hier en het is typisch herfstweer. 's Ochtends vaak nog mist tussen de heuvels, gevolgd door een stralende dag met volop zon. Aan het eind van de dag genieten we nog van het laatste zonlicht, blijven nog even buiten zitten terwijl het donker wordt om ons heen en de temperatuur snel daalt. Naar binnen, de houtkachel aan, een wijntje, dineren, een boek en in alle rust slapen.

Lijkt wel een beetje saai, een huisje met uitzicht op de kerk, waar geen mis meer wordt opgedragen, maar zelfs op het kerkhof is het dezer dagen een drukte van belang. Het was 2 November namelijk Allerzielen, de gedenkdag voor de overledenen en dat betekent in Frankrijk dat men chrysanten in allerlei kleuren op het graf van familieleden plaatst. En dat is te merken ,het lijkt wel een wedstrijd om de grootste pot met chrysanten in allerlei kleuren te kopen. Overal voor bloemenwinkels en op de markt staan tientallen potten uitgestald. We bedenken ons dat we haast een niet zo'n goed beurt hadden gemaakt in de Morvan. We hadden namelijk eerst het plan om onze weldoeners, die ons vervoerd hebben nadat Evarien last kreeg van haar knie, een chrysant te geven. Gelukkig werd het chocolade. Bij een kerk in Cabenac heeft Hennie nog een aflaat verdiend door een ouder echtpaar te helpen een enorme pot met chrysanten naar hun familiegraf te dragen.

's Middags gaan we soms naar een café / restaurant, waar men voor de "ouvrier" oftewel werkman een speciaal
menu bereid op werkdagen tussen 12 en half twee. Op aanraden van Marjan, onze gastvrouw gingen we voor de lunch naar het Café de la Mairie in Duravel. Bij binnenkomst werden we welkom geheten door de oma van de familie met een stevige handdruk en een hartelijk welkom, wat ze steevast bij elke gast en bij Hennie nog een keer herhaalde toen hij even naar buiten was geweest. Prachtig hoe oma nog een rol heeft en iedere bezoeker een praatje met haar maakt. We krijgen soep uit een terrine en mogen voor het voorgerecht naar een uitgebreid buffet. Dan "Confit de Canard" met gegratineerde aardappelen. Na, de keus uit kaas of een dessert. Water, wijn en koffie toe en dit alles voor de prijs van € 13,-. Rozig en verzadigd verlaten we het pand en gaan eerst maar een wandeling maken in de vallei van de Lot.

De rivier de Lot meandert in grote lussen door de vallei, die begrensd wordt door steile rotswanden. De variatie aan wandelingen en fietstochten is groot. Soms wandelen we door de wijngaarden, die in de herfst prachtig van geel tot dieprood gekleurd zijn. De geur van gegiste druiven komt je al tegemoet wanneer we een "chateau" naderen. 's Avonds genieten we nogmaals van een dieprode Cahors wijn. Over een oude spoorlijn, die ontmanteld is, maken we ook wandel en fietstochten. Noordelijk ligt de Dordogne met mooie rivierdalen en uitgestrekte bossen. In het weekend is het druk in het bos. We komen de jagers tegen in hun oranje hesjes, zodat ze niet elkaar als wild aanzien. Als reetje wist ik het wel, binnenblijven op zondag en uit de buurt blijven van die felgekleurde mannetjes. Maandag is het weer veilig in het bos. Verder komen we veel Fransen tegen druk bezig met het verzamelen van walnoten, tamme kastanjes en paddestoelen. Je kunt hier met je paddestoelen bij de "Pharmacie" terecht om te weten of ze giftig of eetbaar zijn.

Vorige week zondag naar de markt in Cazals, een gezellige zondagmorgenmarkt. We lopen wat rond, bewonderen de chrysanten in allerlei kleuren en nemen een café op het terras. Dan naar "Les Arques", de plaats waar Zadkine woonde en werkte, om het museum te bezoeken. De beeldend kunstenaar Zadkine is in Nederland vooral bekend om het beeld "de verwoeste stad" , ook bekend onder de naam " Jan Gat " dat in Rotterdam staat. In het kerkje is o.a de "piëta" te zien. We rijden door naar het stadje Domme, dat hoog boven de Dordogne op een rotswand ligt. Later deze week maken we nog een mooie fietstocht over een oude spoorlijn langs de Dordogne bij Sarlat.

Inmiddels is de kachel uitgegaan en is het haast bedtijd. We blijven hier nog een aantal dagen en denken eraan om volgende week naar de Luberon te verhuizen. Dat Opeltje doet het trouwens perfect en Evarien's actieradius wordt steeds groter.