Luberon

Ja, we zijn weer terug in de Luberon, een stukje Frankrijk oostelijk van Avignon, waar we altijd graag terugkomen. We hebben een huisje gehuurd van Michel in hameau de Clavaillan, een gehucht vlakbij Roussillon en Gordes, tussen de wijngaarden en olijfbomen. Bij aankomst worden we verwelkomd door Michel en zijn vrouw. Hij vertelt dat zijn moeder aan de ene kant naast ons woont en zijn broer aan de andere kant. Eigenlijk is heel Clavaillan dus van de familie. Het is een perfect huis voor wel 6 personen met alles wat je maar denkt nodig te hebben, inclusief een regendouche, wat best wel lekker is na een inspannende wandeling. We slaan in Apt in de Supermarché meteen voor een paar dagen eten in. Maken plannen voor de komende dagen, want het weer ziet er voor de komende week perfect uit. Nadat de zon is ondergegaan koelt het snel af en gaan de luiken dicht. Met die dichte luiken moet je trouwens wel oppassen dat je niet de hele ochtend doorslaapt. 's Ochtends snel de luiken open en een praatje met de moeder van Michel. Wanneer de zon weer opkomt warmt het snel op tot boven de 15 graden, prachtig weer voor een wandeling of fietstocht.

Het meenemen van de fiets in de trein is in Frankrijk wel een belevenis. We krijgen als 60-plussers zelfs 25% korting en ontvangen voor een ritje van 15 minuten een apart mapje met de twee kaartjes. De trein staat klaar en de conducteur vraagt ons om de fietsen op te hangen aan de daarvoor bestemde haken. Er is nog tijd om wat foto's te maken van het systeem met grote hendels waarmee vroeger de wissels werden bediend. Vlak voor vertrek komt de stationschef naar buiten, hij zet zijn pet op, zet een paar hendels om en geeft het sein voor vertrek. Zo gaat het dus nog steeds hier. De trein hobbelt door het mooie landschap en even later komt de conducteur en knipt een mooi gaatje in onze kaartjes. Terug naar vervlogen tijden!

De Luberon kent vele bewegwijzerde fietsroutes, o.a. de route du Calavon, een fietsroute over een oude spoorlijn die helemaal geasfalteerd is. We parkeren de auto in Apt, laden de fietsen af en beginnen aan de rit naar Robion. De route voert langs wijngaarden, akkers, rotspartijen en oude stationnetjes. Soms fietsen we door een uitgehakt traject, maar meestal door een breed dal. Onderweg belandden we in een patisserie waar alles in felle kleuren is uitgestald, met een voorliefde voor de kleur rose. Gelukkig is de koffie bruin. In het plaatsje Robion pauzeren we op een terrasje in de zon. Vergeleken met een aantal jaren geleden is er heel veel veranderd voor de fietser. Maar soms tref je een mooi fietspad met om de 30 meter een lantaarnpaal midden op het fietspad. Perfect om de slalom te oefenen.

De andere dagen gaan we wandelen, o.a. In het karstland rond Fontaine-de-Vaucluse met met zicht op de kale en door de wind geteisterde bergen. Of vanuit het middeleeuwse stadje Venasque, hoog gelegen op een rotspunt boven de rivier de Nesque naar het dorpje Le Beaucet. Een prachtige tocht, eerst over een kam met weids uitzicht en zicht op de Mont Ventoux. Dan afdalen in een diep rivierdal en omhoog klauteren naar een nieuwe kam met zicht op het mooi in de nevels gelegen Le Beaucet. Wel een tocht waar je doorzettingsvermogen voor nodig hebt, aangezien de routebeschrijving wel heel erg voor velerlei uitleg vatbaar was. Wat dacht je van: "bij een splitsing ter hoogte van een rots in het bos gaat u linksaf", wanneer je alleen maar door bos loopt dat bezaaid is met rotsen. Vlakbij het plaatsje Rustrel ligt de "Colorado Provencal" een heuvelachtig gebied met prachtig gekleurde rotsen in geel, bruin, rood, die prachtig oplichten in het avondlicht, waar een andere wandeling ons naar toe brengt. Of de gorges d'Oppedette, waar je op een smal pad hoog boven een diepe kloof loopt. Allemaal mooie wandelingen. Heel veel wandelingen zijn met gele streepjes op bomen en huizen gemarkeerd. Maar wanneer je je auto in een dorpje parkeert en het eerste de beste gele kleurtje wat je ziet gaat volgen kan het gebeuren dat je na 2 uur op de kaart kijkend er achter komt dat je nog ver van je auto verwijderd bent. Oeps wat nu gedaan. Maar gelukkig kwam er een mannetje aangereden, die we de weg kunnen vragen. Dat blijkt niet zo makkelijk uit te leggen en hij neemt ons mee, want hij gaat toch die richting uit. Uiteindelijk brengt hij ons helemaal terug naar het beginpunt. Toch aardig die Fransen.

We wilden nog wat langer in de Luberon blijven, maar de weersvoorspellingen waren zo slecht dat we huiswaarts zijn gegaan. Nu zijn we weer terug in Nederland en maken plannen voor volgend jaar. Vanaf eind maart is het plan om een paar maanden door de V.S. te gaan fietsen. Dan horen jullie weer van ons.