El Calafate en Los Glaciares Nationaal Park

We zijn inmiddels terug in Puerto Natales, waar we vanavond de Navimag boot nemen voor een vierdaagse tocht door de fjorden en langs de gletsjers van Chili,een tocht van 2000 KM, om uiteindelijk in Puerto Montt te eindigen op maandagmorgen.a.s.
Maar nu eerst een verhaal over ons verblijf in het Nationale Park Los Glaciares.

Een bus bracht ons in 6 uur naar El Calafate, waarvan ruim anderhalf uur in beslag genomen werd door de douane. Uitstappen met 42 toeristen bij de Chileense Douane en allemaal een stempeltje verzamelen. Dat duurt even. Allemaal weer in de bus en op naar de Argentijnse douane voor hetzelfde ritueel. Bij terugkomst wordt het nog leuker, want de Chilenen willen niet dat je ook maar een appel of peer het land inbrengt en daarvoor moet ook nog alle bagage doorzocht worden. Reizen kan soms een dagtaak zijn hier.
Het landschap, hoewel kaal en winderig, is prachtig . Toch vraag je je soms wel af wat mensen ertoe beweegt om er te gaan wonen. Af en toe een estancia, die een gebied van vele vierkante kilometers beslaat,waar schapen en koeien gehouden worden.

Net even buiten El Calafate ligt een vogelreservaat, een soort Naardermeer, met wel heel veel vogels. Ook roofvogels, die het niet leuk vinden wanneer je te dicht bij hun nest komt, dat wordt dekking zoeken. Een spaanse jongen laat trots een foto van een roofvogel in duikvlucht zien en vertelt erbij dat hij daarna ook direct moest duiken. Het leven van een reiziger is niet altijd zonder risico´s.
El Calafate is een beetje overvol met andere toeristen en we besluiten na een nachtje jeugdherberg en een maaltijd bestaande uit grote lappen vlees, de volgende dag het park in te gaan. We hebben een ticket voor verschillende trajecten binnen het park en gaan eerst naar een uithoek van het park om te kamperen op de camping Lago Roca.

De baan van onze buschauffeur lijkt me wel wat. Om acht uur start hij op het busstation de motor van het busje, controleert de tickets en rijdt om 8.35 weg. Onderweg vertelt hij wat over de omgeving en stopt om ons een rondcirkelende condor te wijzen. De dienstregeling biedt duidelijk wat rek. Ongeveer anderhalf uur later zijn we via een gravelweg op de camping aangekomen, waar hij in het restaurant hartelijk begroet wordt en meteen een mate (thee) krijgt. Terwijl wij een plekje zoeken voor de tent, komt hij met een hengel lamgs en gaat lekker vissen, wat hij tot zijn volgende rit om ongeveer 4 uur ´s middags volhoudt. De volgende dag heeft hij vrij of een andere rit. Twee dagen later staat hij al op ons te wachten en brengt ons tweeen naar de gletsjer en stopt waar we maar willen. Hebben we ineens onze persoonlijke gids. Hij komt uit Buenos Aires en werkt hier in de zomer en verdient nog 2x zoveel als in B.A. als taxichauffeur. Zijn familie ziet hij echter niet gedurende die tijd.

Op de camping ,waar we samen met nog 4 a 5 mensen staan, die allen met auto of camper door het land trekken,vinden we een plekje met uitzicht over het meer en de omliggende bergen en wanen ons alleen hier. Hoewel het er natuurlijk niet echt stil is, het wemelt er van de vogels, ervaren we de plek met alle ruimte om ons heen als een oase van rust. Nadat de zon pas tegen elven ondergaat zorgt de volle maan voor een mooi verlicht landschap ´s nachts. Af en toe horen we het gedonder van de brokstukken ijs die van de Perito Moreno gletsjer vallen, die wel 40 km verder ligt.

Elke ochtend begroeten we als eerste de huisarend Karel, die op een boom naast onze tent zijn plek heeft. Daarna is het tijd voor thee en wat turen over het meer en de bergen. Beetje wandelen en vogels kijken en een spelletje Bezique vullen de rest van de dag. ´t Lijkt wel vakantie en we zijn blij dat we het drukke stadje El Calafate verlaten hebben. ´s Avonds maken we een vuurtje, waarin heel wat te kijken valt.

Dan naar de Gletsjer Perito Moreno, waar onze "prive chauffeur "ons heenbrengt. Het eerste gezicht op deze gletsjer vergeet je nooit. De gletsjer maakt deel uit van de Zuid Patagonische ijskap, waarvan we nog meer zullen zien tijdens onze komende boottocht. Van hoog uit de bergen komen van alle kanten massa´s ijs naar beneden, die zich samenvoegen tot een gletsjer die in het Lago Argentino uitmondt. De ijsmuur is wel 40 tot 60 meter hoog en wanneer je bovenop de gletsjer kijkt zie je een ruw landschap van ijs en ijstorens, met vaak diepblauwe kleuren. Eerst gaan we met een boot langs de gletsjer varen en dan ervaar je die hoogte van de ijsmuur pas echt goed, hoewel we 300 meter afstand moeten houden vanwege de mogelijkheid van vloedgolven, teweeggebracht door in het meer vallend ijs. Vanuit een aantal wandelpaden en balcons heb je vanaf het land een prachtig uitzicht op de gletsjer. Geregeld zien we grote brokken vallen met donderend geraas, hoewel dat ene grote stuk dat al zo gevaarlijk overheld natuurlijk nog niet wil vallen. We blijven hier uren kijken en maken wel heel veel foto´s, die ook wel weer een beetje op elkaar lijken. Onze chauffeur die op ons heeft gewacht, zorgt ervoor dat wij in een andere bus terecht komen, zodat wij rechtstreeks naar El Calafate terug kunnen en rijdt daarna weer terug naar Lago Roca.