¨Cruise¨ door de fjorden van Zuid Chili

Nou ja een cruise kun je het nu ook weer niet noemen.
We zaten op een omgebouwd vrachtschip, waar onderin de boot een aantal vrachtwagens stonden met o.a. met koeien. Leuk hoor, vaar je midden op zee, hoor je ze nog loeien. Een nadeeltje was wel dat die koeien ook naar het toilet moeten en dat afhankelijk van de inlaat van de airco en de vordering van de reis, je verrast werd op een echt boerenlucht, mestlucht en uiteindelijk ammoniak.

Donderdagavond zijn we ingescheept in Puerto Natales en ´s ochtends om 6 uur werden we door de bel gewekt en vertrokken we voor een vier dagen durende reis door de zuidelijke waterwegen van Chili. Het was een prachtige tocht langs vele, Chili heeft er waarschijnlijk duizenden, kleine eilandjes. Er was altijd wel iets te zien.
Soms voeren we door smalle doorgangen van 80 meter en een volgende keer deinden we stevig op volle zee.

Wat ons als nederlanders verbaasde dat er zoveel land bestaat waar totaal niemand woont. We hebben een afstand van 1500 km afgelegd en pas de tweede dag kwamen we een vissersplaatsje tegen. Natuurlijk ook langs een gletsjer gevaren, die van de zuidelijke ijskap in de chileense wateren uitmondt.

De reis werd begeleidt door 3 hostesses, die ons goed bezig gehouden hebben. De dagen werden gevuld met documentaires, lezingen over gletsjers etc. en een aantal films. Elke dag voor de lunch en voor het diner een Happy hour met pisco sour. Dat is het drankje in Chili, zoet en zuur tegelijk en met alcohol natuurlijk. De laatste avond zelfs Bingo en disco, maar gelukkig was er een goed alternatief, een mooie zonsondergang aan boord.

Het eerste stuk van de reis was er geregeld regen, zodat we goed de tijd hadden voor een spelletje, een boek en praten met onze medepassagiers. De laatste dag was, ook doordat we natuurlijk een stuk noordelijker zaten, een mooie dag die we buiten doorbrachten. Het was die dag ook een dag voor het spotten van dolfijnen.

De structuur van de dag werd bepaald door de drie maaltijden, waarop iedereen zich weer liet zien in de comedor. Op de derde dag, alsof het zo gepland was, kregen we de grootste deining precies toen we met ons dienblad met eten naar onze tafeltjes moesten. Iedereen moest een beetje wennen aan de bewegingen van de boot en velen liepen een beetje dronken door de boot.