Snaefellsnes, Flatey en de Westfjords

We hebben een paar mooie dagen in het Noordwesten van Iceland gehad, een gebied met vele fjorden, gevormd in de laatste ijstijd, toen heel Ijsland onder een dikke laag ijs lag. Het vasteland wordt gevormd door hoge bergen in vele kleuren en vormen. Voor de kust kleine eilandjes van tientallen meters tot kilometers groot. Ijsland is al dunbevolkt, maar hier kom je kilometers lang niets tegen. Af en toe een boerderij en een dorp van 20 huizen en dat is het wel. Op Snaefellsness wandelingen gemaakt over lavavelden, die overgroeid zijn met mossen en kleurige bloemen. Hier ligt ook het kleine kerkje bij Budir, waarin voorin de kerk een bank staat, die gericht is naar de gelovigen toe. Daar moesten de ongehuwde meisjes zitten, zodat ze goed bekeken konden worden door de "zoekende" mannen. Ook een manier van "dating". Als overblijvende oude vrijster zit je dan wel levenslang te kijk natuurlijk. Daartussen en aan de kust zien we de resten van een nederzetting, vanwaaruit men vroeger de zee opging. Vanuit Stykkisholmur varen we via het kleine eiland Flatey naar Surtarbrandsigil, met de Baldur. Het blijkt de Oost Vlieland te zijn die tot 2006 de veerdienst Harlingen - Vlieland onderhield. Toch een beetje thuis, met bordjes als passagiersdek, verboden toegang etc. De auto gaat mee en we geven de sleutels af. Wij gaan voor zo'n 7 uur het eiland op en de boot vaart verder naar de eindbestemming. Men rijdt de Corsa van de boot en vaart nog een keertje heen en weer. De tweede keer stappen we weer op, krijgen de sleutels en vinden onze auto in de haven van Surtarbrandsigli terug. Flatey, lijkt wel een beetje op Vlieland, geen auto's, rust en een boot die tweemaal daags de badgasten komt brengen en halen. We doen 6 uur over een rondje om het eiland, dat normaal 1,5 uur kost, maar er zijn zo veel vogels te zien en een plek voor een picknick is snel gevonden. Er zijn twee boerderijen, die het hele jaar bewoond zijn en de rest van de huizen zijn familiehuizen, waar alleen tijdens vakanties wordt gewoond. Na een paar nachten jeugdherbergen vanwege wat minder goed weer, gaan we weer kamperen met uitzicht over weer een fjord. We maken een wandeling de bergen in, die ook wel de "Portman trail" wordt genoemd, omdat in vroeger tijden de postbode deze route nam. Nou hij is heel lang niet meer geweest, want een pad is niet echt makkelijk meer te volgen en de schapen verzorgen nu de paden en waar die naar toe leiden?! Hoewel we de fietsen bij ons hebben, is dit echt meer een wandelvakantie geworden en wordt er niet veel gefietst. Een voordeel is wel dat de fietsen, door al het rijden over de gravel eruit zien alsof we ermee dwars door Ijsland zijn gereden. Nu zitten we in een jeugdherberg in een dorp met drie huizen en een daarvan is de jeugdherberg. Het is een oude school en vanaf de eerste verdieping hebben we een uitzicht over het fjord en de bergen. Het is half bewolkt en de ondergaande zon, want het blijkt weer echt nacht te kunnen worden in augustus, kleurt te wolken. Tijdens een wandeling langs de kust, bleek de Noordse Stern zeer agressief te kunnen worden, wanneer we te dicht bij de kolonie komen. Een beetje het "Birds" gevoel. Morgen gaan we door naar het Oosten voor de laatste week Ijsland.

Liefs

Evarien en Hennie